Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

(Τώρα είναι η σειρά να πιάσει δουλειά η Ομόνοια).

Ορισμένοι δικοί μας άνθρωποι, θεωρούν ότι με την εκλογή σε θέση δημάρχου, του Αχιλλέα Ντέτσικα στη Δρόπολη και του Λεωνίδα Χρήστου στη Φοινίκη, ο Ελληνισμός απέτυχε.

Μεταξύ τους, δυστυχώς, είναι και νεαροί...

Συμβουλεύω:

- Καθίστε και κάντε ορθολογικά την ανάλυση, καμάρια μου!

Άλλο ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η αλλαγή…

Κι εγώ, προσωπικά, διαφορετικά επιθυμούσα να γίνει…

Όμως… έφυγε η κλίκα.

Και πέτυχε καθαρή Νίκη ο Ελληνισμός…

Κέρδισε κατά κράτος η διαφορετικότητα.

Στη συνέχεια πρέπει να δούμε κι άλλες ανατροπές…

Ριζικές αλλαγές…

Μια ομάδα ανθρώπων που μας κράτησε, για τα δικά της συμφέροντα, σε ομηρία σχεδόν δύο δεκαετίες, έκοψε το λαιμό της.

Ξεκουμπήθηκε η χολέρα.

Φανάτισαν, παραπλάνησαν σκόπιμα, με ψεύτικα κατασκευασμένα συνθήματα, χωρίς παραγωγή έργου, αθώους απλούς πολίτες…

Κράτησαν με χυδαίο, παράλογο, παράνομο τρόπο, χωρίς κανένα δικαίωμα, με το έτσι θέλω, χρόνια στη σειρά, την αποκλειστικότητα της εκπροσώπησης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού…

Από δω και πέρα όλο το βάρος πέφτει στην πλάτη του Λεωνίδα Παππά και του Γενικού Συμβουλίου.

- Τώρα πρέπει να πιάσει δουλειά η Ομόνοια -.

Ιδού το λακωνικό μήνυμα του Γενικού Προέδρου, μετά την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων των εκλογών στους Δήμους μας:

«Ο λαός μίλησε...

Μας λύθηκαν πολλές απορίες και προστέθηκαν περισσότερα ερωτήματα.

Συγχαρητήρια στους νέους δημάρχους Λεωνίδα Χρήστου και Αχιλλέα Ντέτσικα!».

Η συνέχεια της δράσης του είναι: Να καθορίσει όρους και να βάλει όλους τους παράγοντες του τόπου στο μεγάλο τραπέζι της έντιμης συνεργασίας.

Συνεργασία για τον τόπο, όχι για πρόσωπα…, για την υλοποίηση των εθνικών στόχων.

Ο ρόλος μου, πάντως, για το κοινό καλό, θα είναι πάντα αντιπολιτευτικός…

Δεν θα πάω για ύπνο…!

Δεν θα κοιμηθώ...!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

23/06/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017