Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΤΟΠΟ ΚΟΣΚΙΝΟ…

Ενώ μας δόθηκε σαν κοινότητα η καλύτερη ευκαιρία για ενότητα, για ομαλή συνεργασία για ανάδειξη κοινού υποψηφίου δημάρχου, μόνο πέντε ανεύθυνα, ανέντιμα δικά μας άτομα την κατάντησαν μη χειρότερα…

Την έσπασαν…, την έκαναν χίλια δυο κομμάτια.

Βίδες.

Επειδή, πάνω στην προεκλογική συνεννόηση, δεν τα βρήκαν…

Ο καθένας τραβούσε την αγκλίτσα προς τον εαυτό του.

Χωρίς κανένα δικαίωμα - αποκλειστικά και μόνο αυτά τα πέντε πρόσωπα - για τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, κατάντησαν τον τόπο μας κόσκινο…

…Που πλέον δεν κρατάει τίποτε.

- Ότι του ρίξεις πάνω… πέφτει κάτω -.

Τον λίγο κόσμο για να πετύχουν το σκοπό τους - να ανεβάσουν περισσότερο την οικονομική τους ισχύ - τον αποπροσανατόλισαν.

Του άλλαξαν κυριολεχτικά τα φώτα..

Τον τραβάν απ’ το χαλινάρι μόνο αυτά τα πέντε πρόσωπα…

Όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών τόσο περισσότερο αυξάνεται στον τόπο μας η πολιτική αστάθεια.

Αμφισβητούνται οι «επίσημες» πολιτικές συμμαχίες.

Άλλη είναι η συμφωνία της ημέρας, άλλες οι επαφές και οι ζυμώσεις των μεσονυκτίων κι άλλη θα είναι, θέλω να πιστεύω, η τελική απόφαση της ατέλειωτης νύχτας της Κυριακής των εκλογών.

Παίζονται πολλά λεφτά, που είναι γλυκά, πάνω και κάτω από το τραπέζι.

Οι δύο πολιτικοί οχθροί, πλέον «σύμμαχοι», για να βγάλουν στο περιθώριο τον αιώνιο ηγέτη, που θεωρείτε ως βασικός υπεύθυνος της συνολικής καταστροφής μας, δεν έχουν πια εμπιστοσύνη ούτε στα ρούχα τους.

Βρίσκονται σε αμηχανία, σε αφασία…

Όλες οι λανθασμένες προεκλογικές συνεργασίες και κινήσεις των κομματικών επιτελείων, αλλά και η δυναμική στήριξη από επιχειρηματικά συμφέροντα, φαίνεται ξεκάθαρα πώς οδηγούν το νερό στο μύλο του Ανεξάρτητου Υποψηφίου Δήμαρχου…    

Ενώ σ’ όλο τον πλανήτη -  σ’ εθνική κοινότητα - τον κόσμο τον συσπειρώνει η Πατρίδα, η αγάπη, η λαχτάρα γι’ αυτή, ο καθένας εδώ στη Βόρειο Ήπειρο, κατά περίεργο τρόπο, επιλέγει το χρώμα της αρεσκείας του.

Για να πετύχει μόνο τον προσωπικό του στόχο.

Η πληθώρα των υποψηφίων δημάρχων σε μια χούφτα τόπο, είναι αντιξοότητα, ασυναρτησία…

Καθόλου Δημοκρατία…  

Οι υποψήφιοι σύμβουλοι κι αυτοί για να βάλουν πόδι στο Δημαρχιακό Συμβούλιο, το οποίο θα παρέχει ικανοποιητική αμοιβή, παραδόθηκαν σε κάθε άσχετο αλβανικό κομματικό συνδυασμό…

Για να «σώσουν» τον τόπο τους…

Σε μας, κατανοητό πια, είναι μεγάλο το κακό…

… Και μετά ζητάμε δικαιώματα …

Ποιοι κι από ποιους, παρακαλώ…(;!)


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

14/06/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017