Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

(Συνεχίζουμε, με γοργούς ρυθμούς, να σκάβουμε τον τάφο του εαυτού μας...).

Τελείωσε το τζάμπα, το βερεσέ…

Το προεκλογικό κλίμα στον τόπο μας πλέον έχει αποχτήσει έντονη εμπορική απόχρωση…

… Ο κόσμος  έχει όσφρηση…

Δεν είναι χαζός;!

Φέτος έπιασε πρόωρα το στημένο εμπορικό παιχνίδι των δημοτικών εκλογών…

…Για να ψηφίσει τον υποψήφιο Δήμαρχο, που τον προωθούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα κι όχι τα συμφέροντα του τόπου, το πάει ζητώντας…

Σου λέει:

«Τελείωσε ο ψευδοπατριωτισμός…

Τα συνθήματα, οι σημαίες, οι φανφάρες όλων των προηγούμενων ετών…!!!

Κατέβαινε φίλε μου - κέρασε τη νύφη -  βάλε λεφτά κάτω από το χέρι μου, για να ωφεληθώ, να ζήσω κι εγώ.

Όχι μόνο εσύ.

… Γιατί και οι δύο έχουμε ψυχή…!!!

Αφού η καθαρή προσδοκία σου - ρεμάλι έμπορα πολιτικέ - είναι η κατάκτηση του Δημαρχείου αποκλειστικά για κονόμα.

Σεβάσου το εμπορικό σου παιχνίδι!

Ρίξε λεφτά για να βγάλεις λεφτά…!». 

…Έτσι το Δήμαρχο - καθαροί είναι οι λογαριασμοί - θα τον πετύχει ο επιχειρηματίας που θα πληρώσει καλύτερα αλλά και περισσότερο κόσμο…

Θα παν περίπατο οι προεκλογικές συμφωνίες, συμμαχίες, συνεργασίες…

… και δεν ξέρω ποια άλλη λέξη ίδιας σημασίας να βρω…

Τα λεφτά, ευτυχώς ή δυστυχώς, θα παν στα λεφτά…

Τον έχουμε δολοφονήσει με τα ίδια μας τα χέρια, τι ψάχνουμε ακόμα - από χρόνια τώρα - τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ…!!! 


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

13/06/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...