Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΤΗ ΝΥΦΗ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΙ Η ΠΕΘΕΡΑ…

(Ένα προεκλογικό μήνυμα)

«Αν θα ήμουν εγώ έπαρχος, λέει κοντινός μας φίλος, θα έκανα πολλά…».

 «Θα μας έκανες το κόκκινο τ’ αβγό, του λέμε δύσπιστα».

«Θα το έκανα, μάλιστα και μεγάλο.

Να σας πως και πώς:

Όντας υποψήφιος θα ‘κανα καλούς λογαριασμούς με το κόμμα που θα με στήριζε. Θα έμπαινα δυνατά στο παιχνίδι. Με πίστη στη νίκη. Στην εκτέλεση του έργου.

Σε μια κόλλα χαρτί θα σημείωνα μόνον τέσσερα - πέντε πράγματα. Τα βασικά. Τα γνωστά, που ζητάει ο κόσμος μια ζωή:

Ηλεκτρικό, νερό, δρόμους…

Το χαρτί θα το συνυπογράφαμε: π.χ., εγώ, ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας και ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ».

«Αν δεν το υπέγραφαν αυτοί; επιμένουμε στη δυσπιστία».

«Τότε δεν θα δεχόμουν και την υποψηφιότητα. Γιατί θα καταλάβαινα από την αρχή την απάτη. Και θα διαλαλούσα στον κόσμο τι μ’ οδήγησε στην παραίτηση».

«Υποθέτουμε ότι θα συμφωνούσατε και οι τρεις. Παραπέρα τι θα συνέβαινε;». 

«Η συμφωνία θα ‘ταν κοινή προσπάθεια. Μοίρασμα του βάρους, της ευθύνης δια το τρία.

Θα το πιάναμε σαν ο παπάς στα φώτα. Με τα αιτήματα παραμάσκαλα θα ραβόμασταν των υπουργιών στα Τίρανα. Θα συνομιλούσαμε, θα παίρναμε υποσχέσεις, θα τους αφήναμε χαρτιά.

Το ίδιο βιολί και στην  Αθήνα. Συναντήσεις, υποσχέσεις, χαρτιά…

Όλη η προσπάθεια… για να βυζάξουμε από δύο μεριές. Όχι σαν ήσυχο αρνί, σαν αλανιάρικο. Γιατί το ήσυχο δεν το ζυγώνει ούτε η μάνα του.

Δεν πιστεύω να μην πετυχαίναμε στόχους, αν λειτουργούσαμε οι τρεις μαζί.

Όμως με σεβαστούς κανόνες.

Πάνω σε ίδιους στόχους».

«Αν στην πορεία στο έστριβαν; ρωτάμε ξανά. Κάνοντας αυτή τη φορά  τον συνήγορο του διαβόλου». 

«Είχα ξανά ράμματα για τη γούνα τους. Θα μάζευα τα κλειδιά όλων των γραφείων του επαρχείου, - είναι πολύ τρελό αυτό που θα σας πω, -  θα τα έκανα μάτσο και θα τους τα πετούσα κατακέφαλα.

Μα το γάλα της μάνας μου…

Και, πριν πάω εγώ σπίτι μου, θα έκανα τ’ αδύνατα δυνατά, να πήγαιναν στο δικό τους σπίτι πρώτα αυτοί.

Και, μετά απ’ αυτό το χουνέρι, δεν πιστεύω να τολμούσαν επόμενοι πολιτικοί να παίζουν με τον κόσμο…!!!

Υ.Γ. Κείμενο από το αδημοσίευτο βιβλίο «Τρικλοποδιές».


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

05/05/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...