Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΘΕΜΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ…

(Ατενίζοντας το μέλλον…)

Στο μονοκομματικό σύστημα, που ευτυχώς έδυσε μια για πάντα, σου υπέδειχναν τι θ’ αρθρώσεις.

Έλεγες πράγματα, που δεν άρμοζαν σ’ αυτό, σ’ έστελναν εκεί που μαγαρίζουν τ’ άλογα.

Στη Δημοκρατία σου λύνεται η γλώσσα, μιλάς ελεύθερα…

Όμως, δε σ’ ακούει κανείς…   

Με την πρώτη ματιά - προπάντων όταν «κατεβαίνεις» απ’ άλλο πλανήτη, όπως εμείς, - νομίζεις ότι το πλουραλιστικό σύστημα είναι ο Παράδεισος.

Σου γεμίζει η ψυχή μ’ ελευθερία, αλλά και το έντερο με ψωμί.

Όμως.., προχωρώντας - προχωρώντας…, ανακαλύπτεις οσμή βόθρου κι αρκετή σαπίλα. 

Διαπιστώνεις στην πορεία ότι… η πολυσυζητημένη - πολυπόθητη Δημοκρατία κι Ελευθερία, είναι δημαγωγία, αναρχία.

Τα κόμματα… που υποτίθεται ότι είναι υπηρέτες του Λαού, μόνο εξουσιάζουν.  

Κυβερνούν αλαζονικά, δυναστεύουν... 

Είναι βουτηγμένα στη διαπλοκή…

Δεν είναι παντού, σ’ όλες τις χώρες, το ίδιο χάλι. 

Διαφέρουν οι λαοί…

Στα Σκανδιναβικά Κράτη το ίδιο σύστημα λειτουργεί διαφορετικά. 

Με κανόνες...

Στη Φινλανδία, στη Δανία, στη Σουηδία, στη Νορβηγία, στο Βέλγιο… σου λέει κι ο πιο απλός πολίτης, χωρίς πολλές γνώσεις, αν πάει και ζήσει εκεί, ότι λειτουργεί το κράτος.

Βλέπει την πειθαρχία, αισθάνεται το ενδιαφέρον για τη ζωή του καθενός…

Όμως, δεν το πλησιάζει κανείς, δεν το μελετάει, δεν το μιμείται... 

Δεν το εφαρμόζει στον τόπο του.

Επειδή έχει δικλείδα ασφαλείας, φράζει τη διαφθορά.

Χωρίς την οποία ο Έλληνας, ο Αλβανός, ο Βαλκάνιος στη γενικότητα… δεν αντιλαμβάνονται εύκολα τα πράγματα…

Θέμα νοοτροπίας όλα αυτά - ότι αρπάξουμε ότι προλάβουμε - κι έλα να την αλλάξεις…!!!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
13/05/2015     


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017