ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

«Φρέσκος» κάτοικος της Αθήνας, γι’ αρκετό καιρό έχανα τον άγιο μου στις κινήσεις μου.

Προπάντων στο κέντρο, στην πλατεία Ομονοίας.

Δεν ήξερα πού πέφτει η Ακρόπολη και πού ο Λυκαβηττός… 

Ο ήλος μου ‘μοιαζε σαν ν’ ανέτειλε ανάποδα.

Είχα χάσει εντελώς τον προσανατολισμό.

Μόλις έπιασα δουλειά κι ενοικίασα διαμέρισμα, πλάκωσαν συγγενείς και φίλοι.Παρατούσα τότε τ’ αναγκαίο πενιχρό μεροκάματο και τους ξεναγούσα σε ιστορικά μουσεία, σε αρχαιολογικούς χώρους, αλλά κυρίως στην Ακρόπολη.

Θα πικραινόμουν, θα αισθανόμουν άβολα, αν τυχών έφευγε κανείς, χωρίς να δει τον Παρθενώνα.

Εκείνη την περίοδο - με φίλο μου Ελλαδίτη από την Πλάκα - σ’ ελεύθερο χρόνο, πότε πίναμε παρέα καφέ στου Ψειρή και πότε τρώγαμε σουβλάκια στο «Μπαϊραχτάρη».

Του ομολογώ την πράξη μου, την συμπεριφορά μου, για να δω τι θα πει ... Μετά από μια περίεργη ματιά, μου λέει κάτι που ακόμα δεν μπορώ να τ' αντιληφθώ:

«Σοβαρά παρατάς το μεροκάματο και κάνεις αυλή κι αλώνι την Ακρόπολη;! Ζω κάτω από τον ίσκιο της και δεν την επισκέφτηκα ποτέ. Τι ... , να πάω να δω πέτρες…!».

Σιώπησα, για να μην γινόμασταν από δεκαοχτώ χωριά χωριάτες…

Δεν ξέρω γιατί αυτομάτως εκείνη την ημέρα ο νους μου πήγε στους πολλούς ανιστόρητους Ελλαδίτες που, όταν τους απευθύνεις το ερώτημα:

«Τι είναι η 25^η και τι η 28^η  Οκτωβρίου;!». 

Δεν ξέρουν τι να πουν. Σηκώνουν τους ώμους…τα χάνουν καντάρια.

Περίεργο…, να μπερδεύουν ακόμα και τις Εθνικές Γιορτές … Πάρτο με το νου σου τι συμβαίνει όταν δεν γνωρίζεις την ιστορία του τόπου σου…

Ακόμα και όταν δεν παίρνεις τον κόπο να επισκεφτείς την Ακρόπολη, όταν καθημερινά έρχονται με μεγάλη περιέργεια και τη βλέπουν χιλιάδες κόσμος απ' όλο τον πλανήτη …

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

07/04/2015