ΔΕΝ ΞΕΚΟΛΛΑΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ Η ΡΕΤΣΙΝΙΑ…

Στη λαϊκή της Πέμπτης στην Κυψέλη, πάνω στον κόμβο: Ευελπιδων - Κερκύρας και Ύδρας,  πλάτη με πλάτη κάθονται οι μικροπωλητές.

Προκαλεί, ο καθένας με τον τρόπο του, τον καταναλωτή να σταματήσει μπροστά  στον πάγκο του και  να κάνει το παζάρι.

Ανάμεσα στο κενό των δύο ατέλειωτων ουρών στις δύο άκρες του δρόμου από πάγκους και πραμάτεια, κινούνται δισταχτικά οι πελάτες, σπρώχνοντας επιφυλακτικά τα καρότσια.

Μέσα σε όλη τη βαβούρα και Βορειοηπειρώτες. 

Πουλούν κι αγοράζουν κι αυτοί.

Ο Μιχάλης από το Βούρκο των Αγίων Σαράντα, με τα γλυκά πορτοκάλια του Αγρινίου, τα τραγανά μήλα της Καστοριάς..., σήμερα δεν είναι στα καλά του.

Έχασε την ψυχραιμία, την υπομονή…

Τον έκανε έξαλλο πρωινό επεισόδιο.

Του χρειάζεται χρόνος για να γίνει ξανά ο γουστόζικος Μιχάλης της λαϊκής.

Να σας αφηγηθώ τι του χάλασε τη διάθεση:

Νέος μικροπωλητής προστέθηκε στη λαϊκή και η εκτόπιση σιγά - σιγά έφτασε  ως τον πάγκο του.

Τον έσπρωξε λιγάκι πιο πέρα κι αυτός έσπρωξε τον διπλανό.

Μα ο ελλαδίτης, που το ρίχνει από το πρωί στα κρασιά και στα σουβλάκια κι όλο ζηλεύει την εργατικότητα των άλλων, χωρίς να θέλει να μάθει την αιτία της εκτόπισης, ρίχνει απανωτό βρισίδι:

«Ήρθατε εδώ από του διαόλου τη μάνα και όλο μας σπρώχνεται! Το παίζετε νοικοκυραίοι στο σπίτι μας!

Κωλοφάρα,  κωλοαλβανοί!».

   

Βρίσε ο ένας, βρίσε ο άλλος, έγιναν θεριά. 

Πάνω στον καυγά νάτος κι ο μπάτσος.

Κολόνα δω και πάνω, κατσούφης…., που τον βλέπεις και τα κάνεις πάνω σου...

Ζητάει από τους δύο τα χαρτιά.

Από δύο τσέπες πουκάμισων βγαίνουν οι ταυτότητες.

Και οι δύο Ελληνικές.

Παλιά, τσαλακωμένη η μια, καινούργια η άλλη.

Επιστρέφει ο αστυνομικός αμέσως την παλιά, κρατάει την καινούργια.

Καρφώνει τα μάτια στον τόπο γέννησης, που είναι χωριό στην Αλβανία.

Τόσο ήθελε για να του ανάψουν τα λαμπάκια και να απευθυνθεί στο Μιχάλη:

«Ήρθατε στην Ελλάδα και μας κάνετε και τον κόκορα!».

«Δεν σας καταλαβαίνω!».

«Μπορώ να σας το κάνω  πιο λιανά, για να το πιάσει το ξερό σας κούτελο. Σας σχίζω τώρα  την ταυτότητα και σας στέλνω από κει που ήρθατε…!».

Ναι μεν γινόμαστε Έλληνες πολίτες εμείς οι Βορειοηπειρώτες, μέσω της απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας, αλλά ο τόπος γέννησης, που αναγράφεται στην ταυτότητα, μας «κατατάσσει», δυστυχώς, σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην ίδια την Πατρίδα μας.

Συνέχεια μας παίρνει καταπόδι η ρετσινιά…

Δεν ξεκολλάει με τίποτε από πάνω μας…

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

28/04/2015

Υ.Γ. Από το αδημοσίευτο βιβλίο: «Τρικλοποδιές».