Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΟΜΟΝΟΙΑ ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΚΕΑΔ

Όταν φεύγεις από τον τόπο σου και συζητάς, παλεύεις, χορεύεις… μακριά απ’ αυτόν, οργανωμένος σε φορείς - σφραγίδες… σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα κι όπου αλλού…, χωρίς καμιά επιρροή στον κόσμο, οι ντόπιοι - έχουν το ελεύθερο - το βρίσκουν αυλή κι αλώνι να κάνουν ότι νομίζουν…

Άλλοτε ύπουλα, είτε φανερά, ξεκούμπησαν - με διάφορους τρόπους από τα πάτρια εδάφη - τα υγιέστατα μυαλά.

Για να μείνει - όπως κι έγινε - όλη η διαχείριση, η εξουσία, στα χέρια τους.

Να βάζουν κόκκινες, κίτρινες, μπλε γραμμές στην άσκηση της πολιτικής και να μην τις σέβονται…

Να συνεργάζονται μ’ οποιοδήποτε αλβανικό κόμμα εξουσίας κι ας έχει μέσα στο συνασπισμό και τους Τσιάμηδες.

Ν’ ανεξαρτητοποιούν την κάθοδο του ΚΕΑΔ στις τοπικές εκλογές - «δαγκώνοντας» σίδερο.

«Σπόντας» τα μούτρα του Ράμα με το «γενναίο πατριωτικό όχι».

Αλλά… στηρίζοντας τον κυβερνητικό συνασπισμό…, για να μην αποχωριστούν την κουτάλα.

Την άρπα…

(Πολιτική πράξη αυτή εκτός λογικής.

Που αρμόζει μια χαρά με τα ιδιοτελή τους συμφέροντα).

Το Γ.Σ. της Ομόνοιας - πλέον επικίνδυνο κατεστημένο - λέει «ναι» σ’ οτιδήποτε προτείνει ο Ντούλες - η «επένδυση» του Ελληνισμού.

Ψήφισε όλα τα επιλεγμένα τσιράκια του για υποψηφίους Δημάρχους. Χωρίς να λάβει υπόψη, ν’ αφουγκραστεί τη φωνή της εκλογικής βάσης… 

… Εμείς οι «ξενιτεμένοι» μείναμε στον χαζοχαρούμενο ειρωνικό, εγωιστικό, ανεύθυνο… διάλογο, κυρίως στο facebook.

Η πολυπόθητη ένωση του Ελληνισμού της Αλβανίας - προεκλογική ιδέα και υπόσχεση του νέου Γενικού Προέδρου, της Εθνικής μας Οργάνωσης, Λεωνίδα Παππά, απέτυχε…

Όμως το «γιατί», δεν το μάθαμε.

Ότι τη διάσπαση διαρκώς την προκαλεί ο Ντούλες κι η παρέα του…

… Έτσι η Ομόνοια, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, παραμένει ουρά, συνιστώσα του ΚΕΑΔ…

Καθόμαστε μακριά από κάθε έντιμη, ανατρεπτική, αποτελεσματική… πρωτοβουλία, που μπορεί, να προλάβει, ν’ αποκλείσει λανθασμένους χειρισμούς.

Είμαστε φλου…

Με τέτοια δημιουργημένη κατάσταση… αρκετός κόσμος  απογοητευμένος, αγανακτισμένος, δεν θα κατέβει να ψηφίσει.

Δεν θα βγει καν απ’ το σπίτι του…

Με την αποχή, τη δυσαρέσκεια, τα φακελωμένα ευρώ, που θα διανεμηθούν σε ψηφοφόρους, την ψήφο διαμαρτυρίας στη γενικότητα… περισσότερο προβλέπεται να βγουν Δήμαρχοι οι αντάρτες υποψήφιοι.

… Που μέχρι χθες όλοι τους ήταν το καμάρι της Ομόνοιας - ΚΕΑΔ.   


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

26/04/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017