Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΝΕΡΑ - ΥΓΡΟΣ ΤΑΦΟΣ...

(Μεσόγειος - πλημμυρίδα θανάτου).

Τα τηλεοπτικά κανάλια παρουσιάζουν αδιάκοπα εικόνες φρίκης…

Δείχνουν τους απελπισμένους μετανάστες, που παλεύουν να ξεφύγουν απ’ τον πόλεμο, απ’ τη φτώχεια και πέφτουν στα δόντια του θανάτου.

Βλέπεις την τραγωδία του 2015 και παθαίνεις σοκ.

Δεν σε κολλάει ύπνος…

Τα ειρηνικά νερά της Μεσογείου, όλες αυτές τις μέρες, μετατράπηκαν σε κόλαση.

Σε απέραντο νεκροταφείο.

Σε υγρό τάφο.

(Τα σπλάχνα των σαπιοκάραβων γέμισαν με ανθρώπινα πτώματα).

… Φαντάσου τι θα πει να πλέει πλάι - πλάι νεκρός και  ζωντανός πάνω στα νερά της θάλασσας…

Να απλώνει τα χέρια, για να πιαστεί στο σαπιοκάραβο ο μετανάστης, και να του τα κόβει ο δουλέμπορος…

Να βλέπει ο γιος πώς πνίγεται ο πατέρας.

Να βλέπει ο πατέρας πώς πνίγεται ο γιος.

…Και να μην μπορούν να κάνουν τίποτε.

Απίστευτη, ασυνήθιστη τραγωδία.

…Δήθεν ανησυχούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες…

Μαζεύονται, συσκέπτονται για να λάβουν μέτρα…μήπως σταματήσουν την καταστροφή…!!!

Αλλά… πώς;!

Και ποιος;!

Αυτοί που..., μαζί με τις ΗΠΑ σε βομβαρδίζουν;!

Σου προκαλούν τη φτώχεια στην πάμπλουτη χώρα σου;! 

Σου κλέβουν τον υπόγειο πλούτο;!

… Το δρόμο της προσφυγιάς, της μετανάστευσης, της συνολικής σημερινής κρίσης τον ανοίγουν διάπλατα οι πόλεμοι...

Η μανία για αρπαγή, για υπέρ εμπλουτισμό…

Κατανοητά πλέον όλα - τα όσα συμβαίνουν γύρω μας - ακόμα κι από τον πιο απλό πολίτη…

Κι ας δεν τα δείχνει, κι ας δεν τα λέει όλα η τηλεόραση…


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

22/04.2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...