«ΛΕΥΚΗ ΣΕΛΙΔΑ»

Με προκάλεσε ο Δήμος Δήμας - με την άποψή του μετά από την ανάγνωση του πρώτου μου βιβλίου - για ν’ αναδημοσιεύσω ένα παλιό μου κείμενο, που νομίζω ότι είναι επίκαιρο:

«Η «Εγκατάλειψη» μου ‘δωσε χαρά, με τον συμπυκνωμένο τρόπο γραφής, αλλά και λύπη με το περιεχόμενο για τ’ άδειασμα του τόπου…Περισσότερο μ’ άγγιξε η «Λευκή σελίδα», που νομίζω ότι είναι το ρεζουμέ του βιβλίου…».

Λογικά η σελίδα αυτή, θα έπρεπε να ήταν εντελώς λευκή.

Χωρίς μολυβιά πάνω της.

Να είχε μόνο τον τίτλο:

Π.χ., οι ασήμαντοι.

Ή η ανύπαρκτοι.

Το ίδιο κάνει…

Όμως θα μπορούσατε εσείς, που επιθυμείτε ακόμα και να σας βρίζουν, παρά να σας αγνοούν, ν’ αντιληφτείτε ότι η «Λευκή σελίδα» ανήκει σε σας;

Ασφαλώς και όχι.

Γι’ αυτό κι αναγκάζομε να σας εξηγήσω.

Να σας βοηθήσω όσο μπορώ, για να μπείτε στο νόημα αυτής της λευκής σελίδας…

Λευκή σελίδα θα πει αγνόηση.

Δηλαδή αν ασχοληθεί κανείς με σας, θα είναι μεγάλο λάθος.

Γιατί θα σας δώσει την αξία που δεν έχετε.

Ότι είστε πιστοί υπηρέτες, τα χέρια κάποιων σκοτεινών δυνάμεων, που έχουν το κεφάλι αλλού, κι ενεργούν με διάφορους τρόπους και μέσα, για να αδειάσει ο τόπος μας.

Αυτό ούτε καν θέλει συζήτηση.

Για προσωπικά οφέλη, δεν πουλάτε μόνον το τομάρι σας, αλλά όλο τον τόπο μας.

Μην νομίζετε ότι αυτό είναι δικό μου καταστάλαγμα, δικό μου προσωπικό συμπέρασμα.

Δεν δέχομαι να πέσουν πάνω στην αδύναμη πλάτη μου τέτοια μεγάλα βάρη, που δεν κρατούνται εύκολα.

Σας πληροφορώ ότι αυτή είναι κοινή γνώμη.

Εγώ ως δημοσιογράφος, απλά τολμώ και δημοσιοποιώ την κοινή γνώμη, μην υπολογίζοντας οποιοδήποτε προσωπικό κόστος.

Μετά από το τελευταίο «χτένισμα» του βιβλίο, πριν προωθηθεί στο τυπογραφείο, μαζί με τα «περίσσια νερά», που έβγαλα από τις σελίδες του, απλά με μια εντολή στον υπολογιστή, έριξα σε κάδο απορριμμάτων κι εσάς, τους ασήμαντους, που κάποτε, πολύ συγκυριακά, πιάσατε θέση σε σοβαρά κείμενά μου.

Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του καθενός μας, συνδέονται άμεσα και με τον άνεμο που φύσηξε τη στιγμή της σύλληψής μας.

Για σας, κάποιοι θέλουν να πουν και δεν αλλάζουν εκδοχή ούτε με σφαίρες, εκείνη την περίοδο φύσηξε κακός άνεμος…

… Στα χωράφια δεν έγιναν τα σπαρτά κι ο κάμπος γέμισε με ακρίδες…

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

19/04/2015