Η ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ

Πριν από μερικά χρόνια είχα την ευκαιρία - ως προϊστάμενος σε γραφείο Δημοσιών Σχέσεων του Επαρχείου Κάτω Δρόπολης - να συμμετέχω σε συνεδρίαση Δικτύου  Ελλήνων Αιρετών Αυτοδιοίκησης της Ευρώπης, που διεξήχθηκε σ’ αίθουσα πολυτελέστατου ξενοδοχείου στην Αθήνα.

Εκεί συζητήθηκε η ανταλλαγή προηγμένης πείρας μεταξύ αυτών των αιρετών.

Πρωτότυπη ήταν η πρόταση το Φιλανδού αιρετού, σχετικά με την εικονική κατασκευή μιας πλατείας.

Με καθορισμένες διαστάσεις, με φωτισμό, με αυτόματο πότισμα πρασίνου, με παιδική χαρά, με διαδρόμους, κλπ, κλπ.

Το κονδύλιο - για την αποπεράτωση του έργου - είναι συγκεκριμένο.

Περίεργο... Κανένας, μα κανένας ... με τ’ ανάλογο χρηματικό ποσό, δεν μπόρεσε να «φτιάξει» την πλατεία.

Όλοι οι αιρετοί απέτυχαν παταγωδώς…

Πρώτος, μετά από λεπτομερείς υπολογισμούς, έφερε αντίρρηση ο Έλληνας.

Είπε:

«Με τρίματα δεν γίνεται έργο».  

Στο τέλος εκφράστηκε ο Φιλανδός - ο πρωτεργάτης - εμπνευστής της ιδέας.

Δεν μίλησε…

Έβγαλε από την τσάντα του ένα CD, το έβαλε σε DVD, πάτησε το κουμπί κι άρχισε σε μεγάλη οθόνη να παίζει η πλατεία.

Ότι δεν μπόρεσαν - όλοι οι συμμετέχοντες στη συνεδρίαση - να φτιάξουν θεωρητικά, το είδαν να είναι κιόλας έτοιμο.

Ολοκληρωμένο. 

Η πλατεία είχε ήδη τεθεί σε χρήση, σε ξεχωριστό πανέμορφο σημείο της ιδιαίτερης και δυναμικής πρωτεύουσας ... Στο Ελσίνκι.

Κατασκευάστηκε η συγκεκριμένη πλατεία, επειδή αποφεύχθηκαν οι καταχρήσεις. Μηδενίστηκαν οι σπατάλες…

Όσοι εργάστηκαν - για την αποπεράτωση του έργου - ανταμείφθηκαν λογικά.

Ο Έλληνας αντιρρησίας, αν οι άλλοι συνάδελφοί του «επιχείρησαν» να φάνε με το κουτάλι - από τη βουλιμία - παλιά συνήθεια - νοοτροπία - θέλησε να φάει με την κουτάλα.

Τον περίδρομο…

Χωρίς να υπολογίσει καν τη βαρυστομαχιά…

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

18/04/2015