Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΑΡΕΣΤΟΣ ΓΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ

Κάνω μια πρόβλεψη κι έχω την προαίσθηση ότι δεν θα διαψευσθώ...

Βασισμένη σε σοκάκ - λαφ, σε διάφορες επίσημες πηγές, αλλά και στην προσωπική μου σκέψη.

Για Δήμαρχο στη Δρόπολη μ’ επιλογή της Ομόνοιας - ΚΕΑΔ, θα προωθηθεί - δεν ρωτάει, δεν σέβεται κανείς τον κόσμο, μόνο την ψήφο του ζητάει - τον νυν έπαρχο της Κάτω Δρόπολης, Δημήτριο Μαλιούκη.  

Αποδεκτή η επιλογή και από το LSI του Τάβου, που μέχρι στιγμής «αντιστέκεται - διαφωνεί».

Έτσι το πρόσωπο αυτό, θα είναι «κοινής αποδοχής» και θα κατέβει με τη «σημαία» του Ελληνισμού.

Ο Τάκης Ντούτσης, νυν έπαρχος της Πάνω Δρόπολης, φουλ δυσαρεστημένος - με το δίκιο του - θα κατέβει ανεξάρτητος.

Θα είναι ο αντίπαλος του αρεστού… 

Στην διάρκεια του προεκλογικού αγώνα θα τον αποκαλέσουν - όπως συνηθίζουν να κάνουν οι επίσημοι φορείς μας, για να πωρώσουν τον ψηφοφόρο -  προδότη του Ελληνισμού.

Το Ντούτση θα τον στηρίξουν τα οικονομικά συμφέροντα, αλλά και όσοι θα δυσαρεστηθούν, θα αγανακτήσουν από την υποψηφιότητα Μαλιούκη…

Τον άριστο κανείς δεν πήρε τον κόπο να τον πλησιάσει, δυστυχώς.

Γιατί ο άριστος δεν πρέπει να είναι Δήμαρχος…

Τέτοιο λάθος..., δεν κάνει το κατεστημένο...η παλιά συνήθεια συνεχίζεται...

Η προαίσθησή μου λέει ότι ο κόσμος θ’ αναδείξει τον «προδότη» Δήμαρχο…


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

31/03/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017