Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ Ο ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ…»

(Μια καταγγελία, από επίσημο μεταφραστή, το Λευτέρη Δράζιο, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη… 

Είναι αυτόπτης μάρτυρας, γνωρίζει στο βάθος το πρόβλημα, αντιμετωπίζει ο ίδιος την πίεση. 

Χτυπάει με γροθιά δίκοχο και μυτερό μαχαίρι. 

Τα βάζει με την Υπηρεσία που τρώει ψωμί...)

Το ‘χουν πάρει απάνω τους - εργολαβικά- να μας τελειώσουν: 

Με την ταλαιπωρία στην Κακαβιά που συνεχίζεται, με την απόδοση της Ελληνικής Ιθαγένειας, που θέλει ένα τσουβάλι χαρτιά, με τη διακοπή της σύνταξης του ΟΓΑ, με την μηδαμινή βοήθεια προς τον τόπο, που στενεύει…

… Με τάση να χαθεί…

Αυτή  τη στιγμή μας δίνουν κι ένα άλλο θανατηφόρο χτύπημα.

«Ό,τι δεν έκανε ο Ενβέρ Χότζα στην Αλβανία τότε, γράφει ο μεταφραστής, το κάνει σήμερα η Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας.

Καταργεί το δικαίωμα όσων ομογενών δεν έχουν ακόμη αποκτήσει ελληνική ταυτότητα ή ταυτότητα ομογενούς, να αυτοπροσδιορίζονται με την εξελληνισμένη μορφή των ονοματεπωνύμων τους και επιβάλλει να γράφονται τα ονοματεπώνυμα με την εξαλβανισμένη μορφή τους…»
  
Οι Ελλαδίτες ποτέ δεν θέλησαν ή δεν προσπάθησαν - να μας ξεχωρίσουν από τους Αλβανούς.

Να μας μπερδέψουν, το επιχείρησαν συχνότατα.

Πιο σωστά - για να είμαστε μέσα στα πράγματα - αυτό το επιχείρησε κάλλιστα η κάθε  Ελληνική Κυβέρνηση, που… με τις αφηρημάδες… την Ελλάδα - πνεύμα παν να την εξαφανίσουν…!!!    

Στα κιτάπια τους θέλουν - για ποιο λόγο μόνο αυτοί ξέρουν - η καταγραφή μας να είναι μπασταρδεμένη…

Στη μικρή μας Ελλάδα - κει πέρα στα χώμματά μας κι όπου αλλού πατάει το πόδι μας - είναι τ’ όνομα, η γλώσσα, το τραγούδι, ο χορός, η παράδοσή μας…

Ο στραβισμός πρέπει να τελειώσει, για να μην τελειώσουμε εμείς…

Η «νέα Ομόνοια» τι κάνει;!

Οι σύλλογοι στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Αχαΐα, στην Κύπρο, στην Αμερική…, όσοι μιλούν και αγωνίζονται για τη Βόρεια Ήπειρο…πού κρύβονται όταν ξεσπάνε οι καταιγίδες…;!   

Μόνο οι αρχηγοί όλων αυτών των φορέων με τα συμβούλια τους αν μαζευτούν, φτιάχνουν ολόκληρη στρατιά αντίστασης.

Λυπούνται οι πρόγονοί μας για τον  στρουθοκαμηλισμό μας.

Και για τη στάση μας, τη συμπεριφορά μας, που δεν κοιτάμε πέρα από τη μύτη μας…!

Την φοβερή αδιαφορία, που ξεπερνάει τα όρια της λογικής…!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
22/03/2015


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017