Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΟ

(Κείμενο γραμμένο πριν από μερικά χρόνια, σε πρόθυρα προεκλογικής εκστρατείας)

Αισθάνομαι εξοργισμένος με τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία του Έλληνα σε περίοδο εκλογικών αναμετρήσεων.

Του τα ρίχνει ο Νίκος Δήμου στο ψαχνό. 

Τζόγο αποκαλεί τις  εκλογές - αγαπημένο παιχνίδι του Έλληνα.

«Δώσε στον Έλληνα εκλογές - γράφει - και πάρε του την ψυχή… Ξεχνάει να φάει, ξεχνάει να κοιμηθεί, και - αλίμονο - ξεχνάει να δουλέψει.

Δεν βγάζει λεφτά, μόνο ξοδεύει. Αλλά κι όταν χάνει, πιστεύει πως τελικά κερδίζει …

… Σε λίγο ο τόπος αυτός θα παράγει μόνο ψηφοδέλτια και υποψηφίους».

Τα τηλεοπτικά παράθυρα και οι στήλες εφημερίδων τούτη την περίοδο σε ζαλίζουν ακόμα περισσότερο - ευκαιρία είναι - με τη φοροδιαφυγή, με τ’ άδεια ταμεία - την καμένη γη, με τη διαφθορά και τη διαπλοκή, με την κυβερνητική σπατάλη - με τα απανωτά σκάνδαλα των πολιτικών …

- Ο Καραμανλής «καθάρισε» τη λίστα των υποψηφίων βουλευτών από τους απατεώνες του Βατοπεδίου, χωρίς να παραδεχτεί ποτέ το σκάνδαλο.

Ο Παπανδρέου. «αποκεφάλισε» όσους τσεπώθηκαν από τη Siemens, χωρίς να βάλει - απολύτως κανέναν - στο σκαμνί του ενόχου -.

Κανένα κόμμα δεν πείθει - όλα είναι βουτηγμένα στη βρωμιά. Κι όμως, στις εκλογές κάποιο θα βγει πρώτο.

Θα πάρει εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση. Ή από μόνο του ή σε συνεργασία με άλλο κόμμα.

- Δεν θα μείνει ο τόπος ακυβέρνητος -.

Για να διαχειριστεί «καλύτερα», βάσει συγκεκριμένου «κομματικού προγράμματος», τα λεφτά του δημοσίου.

Τα κόμματα προσπαθούν να επιλέξουν για υποψηφίους βουλευτές, πρόσωπα που αρέσουν στον κόσμο. Για ν' ανεβάσουν το εκλογικό ποσοστό τους. Διείσδυσαν και σε μαντρί μεταναστών με νωπή ελληνική  ιθαγένεια.

Συμπεριέλαβαν πρόσωπα κι απ’ το χώρο μας.

Κάποια που δεν τους ζαλίζουν με προτάσεις για την επίλυση των διαφόρων ζητημάτων μας και κυρίως του Βορειοηπειρωτικού, που ξεπουλήθηκε το ’12, - να καεί το ’12, λέει ο ποιητής - το ’14, το ’40, το ’44, το ΄90 και συνεχίζει να ξεπουλιέται - σε τιμή ξεφτίλας - και σήμερα.

Τους κλείνουν το στόμα με υποσχέσεις και θέσεις για κονόμα. Για λεφτά που δεν έχουν Θεό, αλλά έχουν αφεντικό!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
19/03/2015


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017