Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΠΕΙ ΠΡΟΩΡΑ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ…

(Στο αδικοχαμένο παλικάρι, Βαγγέλη ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗ)

Σκοτωμένη η μέρα σήμερα απ’ τα χαράματα...

Έτοιμη να δακρύσει, για το κομμένο τριαντάφυλλο κι αυτή .  

Όχι άλλος θρήνος, όχι άλλο δάκρυ …!

Ευαισθησία θέλουμε … Η πολιτεία, η κοινωνία να ξυπνήσει! Η δικαιοσύνη να τιμωρεί, που δεν τιμωρεί.

Ν’ αφοπλίζει χέρι δολοφόνου! Να προλαβαίνει το κακό…!

… Για να μην κοπεί πρόωρα και μαραθεί κι άλλο τριαντάφυλλο.

Όλοι μας, ποιος ολίγο ποιος πολύ, είμαστε συνένοχοι στο έγκλημα, με τη σιωπή μπροστά στ’ απάνθρωπα φαινόμενα.

Δεν τ’ αντικρούμε…

Οδηγούμαστε στη ζωή από την λανθασμένη προκατάληψη:

«Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα…».

Όλοι μας αδιαφορούμε…

Ενώ το τριαντάφυλλο μαράθηκε, το παλικάρι έφυγε… δεν άντεξε…βρέθηκε νεκρό μέσα σε βάτα…, εκ των υστέρων … σκεπτόμαστε «αν μπορούσε να σωθεί».

Θεσμικές απαντήσεις... δεν θα υπάρχουν. Αφετηρία γι’ αλλαγή... δεν βλέπω πουθενά….  η πολιτεία ν’ ανασυνταχθεί… δεν το πιστεύω…

Ετούτο το σύστημα αδιαφορεί για το θάνατο. Αφού το ίδιο προκαλεί το θάνατο...

Λείπει η παραδειγματική τιμωρία..., παροτρύνεται διαρκώς ο φόβος που σκοτώνει…,

Η συμμορία των δολοφόνων, που στέλνει Βαγγέληδες στον άλλο κόσμο, που κόβει, μαδάει και πετάει τριαντάφυλλα..., είναι ελεύθερη και μεγαλώνει…

Τα θετικά παραδείγματα έχουν εκλείψει.

Η κοινωνία αποκτάει αρνητικά φαινόμενα, συμμορίες που προκαλούν εφιάλτη, με περίεργη ταχύτητα. Όσο θα παραμένει βουβή, θα υποφέρει…

Ως πότε η ψυχραιμία απέναντι της βίας;!

Είναι περίεργο…, αν δεν μπορείς, σε βοηθάνε ν’ αυτοκτονήσεις…

Δεν βλέπεται τι γίνεται… πάνω στην κρίση;! Ψυχοσωματικός εκφοβισμός από ένα ολόκληρο σάπιο σύστημα, σ’ έναν ολόκληρο αθώο λαό …

… Θα φύγουν κι άλλοι Βαγγέληδες, δυστυχώς…, θα κοπούν κι άλλα νήματα ζωής, θα κοπούν κι άλλα τριαντάφυλλα…

... Αλίμονο ποιος έχει τη σειρά…!!!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
17/03/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017