Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΡΙΣΤΟ ΚΙ ΟΧΙ ΑΡΕΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΓΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟ!

…Ασφαλώς κι είναι ιστορικό το γεγονός. 

Αφού για πρώτη φορά, θα έχουμε Δήμαρχο στον τόπο μας…

Θ’ αναφερόμαστε στο γεγονός αυτό με περηφάνια αργότερα.

Αν εκλέξουμε ασφαλώς μ’ ελεύθερο, ξάστερο μυαλό ευρωπαίου πολίτη…για δήμαρχο το κατάλληλο πρόσωπο.

Τον άριστο.

Όχι τον αρεστό του στενού περιβάλλοντος που σκέφτεται στενά. Και προδικάζει προκατειλημμένα, συμφεροντολογικά, ανώμαλα…

Η θέση του Δήμαρχου δεν είναι για μισθό, για βόλεμα.

Για εξασφάλιση μεροκάματου σ’ άνεργο φούρναρη, σε κουρασμένο μυλωνά, σ’ άτομα ξεκομμένα απ’ την κοινωνία μας…

Είναι θέση για προσφορά - οχυρό αγωνιστή, για να δώσει σκληρή μάχη…  

Για να είμαι συγκεκριμένος - δεν συνηθίζω να περιττολογώ - θα σας πω τι έχω στο νου μου ως πρότυπο.

Φαντάζομε το Δήμαρχο μ’ ανάστημα, Άλκη Πούλη.

Μ’ αρετές:

Να είναι πατριώτης, ικανός επιστήμονας, αντιστασιακός, ρήτορας, με άποψη, οραματιστής που να ξέρει πού σε πάει…

Με βασικό προτέρημα:

Να μην σε πουλάει…, να ξεπουλάει φτηνά τον τόπο σου...

Αλλά… τους Άλκηδες η Παρέα της Άρπας, δεν θέλει να τους δει ούτε ζωγραφιστούς. 

Τους τρέμει, γιατί της βγάζουν στα φόρα τα λερωμένα τ’ άπλυτα…   

Ακούμε για τις ζυμώσεις από ΚΕΑΔ και L.S.I., που παλεύουν από κοινού να «επιλέξουν» πρόσωπα κοινής αποδοχής και μας πιάνει πανικός.

Ο «πατριώτης» Ντούλες, από τη μια μεριά κι ο «προδότης»  Τάβος από την άλλη - οι διασπαστές του κόσμου μας, του τόπου μας - κάθονται τώρα, είναι να γελάς - σ’ ένα τραπέζι και συνεργάζονται.

Πάνω σε ποια βάση στηρίζουν την σημερινή συνεργασία τους; Τι τάχα  άλλαξε από πριν;

Άλλαξαν μόνο τα συμφέροντά τους.  Άλλαξε, όμως προς το χειρότερο, φοβερά και η κατάσταση στον τόπο μας.

Που δυστυχώς, συνέβαλαν με την πολιτική τους συμπεριφορά και οι δύο.

Η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, που αποφασίζει - βγάζει Βουλευτή, Δήμαρχο… - είμαστε εμείς του εξωτερικού.

Ανενημέρωτοι, ξεγελασμένοι… κατεβαίνουμε και ψηφίζουμε ανεύθυνα μια Κυριακή…και φεύγουμε…

Παρατούμε την ίδια μέρα το χωριό…

Μετά με ποιο δικαίωμα και ποιανού ζητάμε υπεύθυνη στάση, αν καθ’ όλη τη διάρκεια της βουλευτικής θητείας, δεν ανταποκρίνεται ο εκλεκτός μας στις υποχρεώσεις του;!

Ακούω και αγαναχτώ, γίνομε έξαλλος ότι…βρέξει - χιονίσει και σ’ αυτές τις εκλογές, θα έχουμε σίγουρα αντάρτες.

Από τη νομή των πρώην έπαρχων…

Ο ένας με βέτο άρχοντα κι άλλος με τα ξερά μυαλά που κουβαλάει…

Έπονται εξελίξεις, που θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι…
 

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
15/03/2015




  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017