ΑΔΙΑΡΡΗΚΤΟΙ ΔΕΣΜΟΙ

Ο Ιλίρ Μίχο το 2002 σ’ ενοικιαζόμενο χώρο στη "Γκρανίτσα" της πέτρινης πόλης - όσο ένα κουτόσπιρτο -  πάλευε να συγκροτήσει τυπογραφείο.

Σ’ αυτό εκτύπωσα τότε την πρώτη αδέσμευτη εφημερίδα μου, το «Δικαίωμα» κι αργότερα τον «Πύρρο».

Πάνω στη γόνιμη συνεργασία μας γίναμε στενοί φίλοι.

Σ’ επόμενη φάση σμίξαμε αδελφικά.

Γίναμε σπίτι.

Μετά από κοινή επιθυμία, με μεγάλη μου χαρά ανέλαβα τη βάφτιση του Λουκά - Αρμάντο. 

Του μεγάλου υιού του Ιλίρ, με καταγωγή απ’ τη Φουσεμπάρδα.

Χωρίο…, που όταν το επισκέφτηκα για πρώτη φορά, μ’ εξέπληξε πραγματικά με τις τοποθεσίες:

«Ανήλιο», «Προσήλιο», «te kisha»…, που τις ανέφεραν τόσο φυσιολογικά στην καθημερινή τους επικοινωνία όλοι οι κάτοικοι.

Ο Ιλίρ ομολογεί:

«Στην Ελλάδα, που αγαπώ, φιλοξενήθηκα αδελφικά, έμαθα επάγγελμα, έβαλα στη τσέπη μου λεφτά και κάποια στιγμή αγόρασα μηχανήματα κι άνοιξα ιδιωτική δουλειά στον τόπο μου.

Όλη η λειτουργία του τυπογραφείου μου σήμερα στηρίζεται γερά στη στενή συνεργασία μου μ’ Έλληνες...!

Ο υιός μου, όταν μεγαλώσει, θέλω να πηγαίνει για προσευχή στην εκκλησία…».

Ο Αρμάντο είναι ο βαφτιστήρας μου. Εγώ ο πνευματικός του πατέρας.

Σας πληροφορώ, δεν κρατώ εύκολα τέτοιο μυστικό, ότι ο κουμπάρος μου, που διαχειρίζεται όχι τυπογραφείο πλέον, αλλά έναν τεράστιο πετυχημένο Εκδοτικό Οίκο, στολίδι πλάι στην Εθνική Οδό Αργυρόκαστρο - Τεπελένι, με το υπέροχο όνομα «ΑΡΓΥΡΩ», μου κάνει διαρκώς δώρα ανεκτίμητης αξίας…

Ο Ιλίρ μ’ έκανε συγγραφέα.

Με την έννοια ότι μου κάλυψε με προθυμία και με πολύ αγάπη τα έξοδα της έκδοσης όλων των βιβλίων μου…

Είναι ο σπόνσοράς μου... Μ’ έκανε γνωστό στ’ αναγνωστικό κοινό.

Ιλίρ σ’ ευχαριστώ!

Είμαι ευγνώμων!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

06/02/2015