ΕΜΕΙΝΑ «ΦΤΩΧΟΣ» ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Πήρα από φίλο μου - αμέσως μετά την πρόσφατη ανάρτηση - το εγκωμιαστικό αλλά… συνάμα και προκλητικό μήνυμα που ακολουθεί,:

«Ν’ αγιάσει η κοφτερή πένα σας! Να τη χαίρεστε!

Μην σταματάτε να γράφετε, γιατί ο κόσμος μας έχει ανάγκη από τέτοιου είδους κείμενα, που του διδάσκουν την τόλμη, την αλήθεια, την πίστη... 

Τη λεβεντιά!   

Πραγματικά σας θαυμάζω…!

Όμως, για το ψεσινό κείμενο που διάβασα, έχω τις επιφυλάξεις μου, τις αντιρρήσεις μου…

Είμαι της γνώμης ότι «Ο ΜΑΝΤΕΛΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ» δεν είναι μόνο ο Σταύρος Γκούτζος, αλλά κι άλλοι πολλοί φυλακισθέντες μας.

Στο πρώην δικτατορικό σύστημα όλοι τους - στα κάτεργα των φυλακών του Σπάτσι - υπέφεραν τα ίδια δεινά …»

Απαντάω, με πλήρης κατανόηση και σεβασμό, στον αγαπητό μου φίλο:

«Συμφωνώ απολύτως με την άποψή σας, όμως μάθετε ακριβώς τι συνέβηκε, πώς στέκουν τα πράγματα! 

Ποια είναι όλη η αλήθεια, όχι η μισή:

- Με το θάρρος την παλικαριά, την αντίσταση, την πρωτοφανή ανδρεία, τη θυσία μέσα στο κελί, ο Σταύρος Γκούτζος πρωτοστάτησε…

Διακρίθηκε.

Βγήκε πάνω απ’ όλους τους άλλους φυλακισθέντες.

Όλη η παρέα του μετά.., σιωπηλά τον δέχτηκε σαν το καμάρι της.

Για Αρχηγό της.  

Σχετικά με το «ελάττωμά» μου, να γράφω άφοβα, ατόφια την αλήθεια, διευκρινίζω:

-Τολμώ, γιατί προσωπικά, δεν περιμένω τίποτε κι από κανέναν καρχαρία της πολιτικής.  

Ανέχομαι το παράλογο - παράνομο βόλεμα και τις συναλλαγές.

Βασικά... την φτηνή εξαγορά ηλιθίων...

Δεν υποκύπτω σε τίποτε και με τίποτε ώστε… να μετατραπώ σ’ εξάρτημα, σε μοχλό, σε γρανάζι… έναντι πληρωμής, προβολής κι οφίκιων.   

Δεν ζητάω δουλειά - κομμάτι ψωμί, με την καλοπροαίρετη κριτική που ασκώ.

Σιχαίνομαι το γλείψιμο ορισμένων κοντυλοφόρων της πεντάρας, το απλωμένο χέρι, την εξάρτηση, την υποδούλωση…  

Θέλω να είμαι περήφανος. Και είμαι περήφανος. 

Θέλω την ελευθερία μου. Και είμαι ελεύθερος.

Τη ζωή μου την έχω ζαλώσει στην πλάτη μου. Την κουβαλάω, χρόνια τώρα, με τις ανεξάρτητες δυνάμεις μου.

Και την πάω όπου επιθυμώ…

Δεν χρωστάω τίποτε και σε κανέναν.

Μόνο μου χρωστάνε…

Έμεινα «φτωχός», για να λέω την αλήθεια. 

Για να μην γίνω υπηρέτης της ψευτιάς.

Κανενός.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

28/02/2015