ΤΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ

(Είναι γλυκιά η ζωή…)

Την πονάει περισσότερο ο γέροντας τη ζωή, όταν του τσακίζει η ηλικία.

Όσο κονταίνει το σχοινί…τόσο φοβάται.

Τον τρομάζει ο θάνατος…

Απογοητεύεται. 

Χάνει την ελπίδα

Όμως…, είναι φτιαγμένη έτσι η ζωή, ώστε να προσαρμόζεται ο άνθρωπος στα «περήφανα» γηρατειά του…

Παρόλο που ξέπεσε κάπως, του 'πεσε το πόδι, δεν παραδέχεται με τίποτε το μπαστούνι.

Ακόμα και μετά τη βροχή, δεν ακουμπάει στην ομπρέλα. 

Την κλείνει  και την κρατάει περήφανα στο χέρι.

Τις προάλλες του πιάστηκε η μέση, κούτσανε κι αναγκαστικώς κινήθηκε με πατερίτσες.

Αναρρώνοντας τις πέταξε, όμως αισθάνθηκε ότι στην ηλικία του πια να ‘χει κάποιο αποκούμπι. Πήρε μπαστούνι και το ΄κανε κουράγιο του εαυτού του.

Ακουμπώντας πάνω του..., θα σπρώξει πια... όλη την υπόλοιπη ζωή του…

Εντελώς μεταλλαγμένος, μουρμουρίζει:

«Τι είναι το μπαστούνι; 

Τίποτα! 

Το φέρνει η τύχη, στο δίνει η μοίρα...

Κάθε πρωί, που ξυπνάει, λέει:

«Ξημέρωσα και σήμερα…

…Γεράματα και κουτουλήματα…

…Μεράμπωμα…

…Νύχτωνε - ξημέρωνε....

... Αυτή είναι η ζωή του γέροντα.

Χωρίς κανένα νόημα…».

Όμως τη θέλει τη ζωή, κι έτσι όπως είναι τη.

Γιατί είναι γλυκιά…!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

22/02/2015