«ΦΑΜΙΛΙΑ ΜΟΥ…!!!»

(Συνέβηκε πριν από 50 χρόνια...)

Το πρωτοφανή φαινόμενο, η σημερινή πλημμύρα στο χωριό, μου θυμίζει μιαν ιστορία φόβου, που την έζησα μικρός.

Τότε είδα από κοντά να κινδυνεύει η ζωή συγχωριανών…

Μετά τη βροχή, ενώ είχε φουσκώσει το ποτάμι, μικρά παιδιά φτιάχναμε παρέα βάρκες με χαρτί στο γιοφύρι του Κολλά και τις ρίχναμε στα νερά, που κατέβαιναν από τα Τρεκουλάκια, τη Δολιανή, τις Μούρσες...

Οι περισσότερες βάρκες πνιγόταν.

Όσες άντεχαν συνέχιζαν να πλέουν άνετα προς τα Μουσιά…

Ήταν πρόγευμα. Ο δρόμος που σε οδηγεί στο δημόσιο ήταν πνιγμένος.

Τ’ αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο Γιώργος Κονόμος, παίρνει προσεχτικά τη στροφή και κατευθύνεται προς το χωριό.

Στην κλειστή καροσερή είχε μέσα συχωριανούς που είχαν πάει στην πόλη για ψώνια και γύριζαν. 

Κάπου, μεσοδρομίς, τ’ αυτοκίνητο βγαίνει απ’ το δρόμο...

Ευτυχώς ακουμπάει η πλάτη του σε γκορτσιά, δεν αναποδογυρίζει τελείως κι αποφεύχθηκε έτσι ο κίνδυνος να θρηνούσαμε νεκρούς.

Μικρός, θυμάμαι σαν να είναι τώρα, το κλάμα από φόβο και τα δυνατά χτυποκάρδια μου.

Φέρνω μπροστά στα μάτια μου την εικόνα με τους τρομαγμένους συγχωριανούς να βγαίνουν ένας - ένας πάνω στον πνιγμένο δρόμο.

Να είναι βρεγμένοι πατόκορφα και να έχουν τα σακούλια κρεμασμένα στους ώμους...

Τα ψωμιά, τα φασόλια, τα κρεμμύδια…να πλέουν πάνω στο νερό.

Μόνο ο μυλωνάς του χωριού, ο Σπύρος Γκούτζος, ξέσπασε σε φωναχτά:

- Θοδώρα μου, Βέφα μου, Γιάννη μου, Μάξη μου, Λάκη μου…

Έπιασε όλα τα ονόματα των μελών της οικογένειάς του με τη σειρά…

Κι έκλεισε το εκφοβισμένο παράπονό του με δύο μόνο λέξεις:

- Φαμίλια μου…!!!

  

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

01/02/2015