Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ Η ΑΜΕΡΙΚΗ»

Καθόταν το ‘35 με ‘37 - βάσει ομολογίας υπερηλίκων - ο Λιάμες Λιάτσης και η Δόξω Τσούλιου, πάνω σε ξεκομμένο βράχο, σε απανεμιά κάπου στο Σαραντινό.

… Αφού ξεκοκάλιζαν καλά - καλά όλα τα διεθνή γεγονότα: με ανακατατάξεις, καταστροφές, πολέμους κι ούτω καθεξής σ' όλη την υδρόγειο…, κατέληγαν στο κοινό συμπέρασμα:

Ότι σε όλον τον κόσμο όλα τα κακά τα κάνει η πουτάνα η Αμερική !

Αφού διαπίστωναν ότι η Αμερική είχε το πάνω χέρι σ’ όλες τις παγκόσμιες εξελίξεις. Ήταν πανταχού παρούσα. Δεν απουσίαζε από πουθενά.

Έλεγχε πάντα αυστηρά όλο τον κόσμο. Άναβε κι έσβηνε φωτιές, βάσει των δικών της συμφερόντων…

Το 2008, με το ξεκίνημα της κρίσης στην Ελλάδα, φίλος μου δικηγόρος, αγχωμένος για το μέλλον των παιδιών του, επισκέφτηκε την Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα.

Για να του παρέχει επίσημη ενημέρωση, σχετικά με τον θανόντα πατέρα του, Αμερικανό υπήκοο.

Στόχος του ήταν, να δει αν δικαιούνταν τα παιδιά του από τον παππού τους, νόμιμη διαμονή και εργασία στην Αμερική.

Για να δρομολογήσουν ομαλά, στη χώρα αυτή, την πορεία της ζωής τους.

Ταχύτατα κατέφθασε στο σπίτι του δικηγόρου το επίσημο έγγραφο. Απ’ το οποίο, καθώς του ρίχνω μια ματιά, μένω έκπληκτος.         

Το πιστοποιητικό του έτους 1870 ήταν πραγματικό καλλιτέχνημα:

Έγχρωμη καλαίσθητη κορνίζα γύρω του, γραφή σχολαστική, σφραγίδες φτιαγμένες με περίσσια υπομονή…

Μέσα στο έγγραφο - ήταν όλα τα βασικά στοιχεία του Μιχάλη Βασιλειάδη  - πατέρα του δικηγόρου - με διπλή υπηκοότητα:

Ελληνική και Αμερικάνικη…

Τάξη, λοιπόν και πειθαρχία στο έπακρον στην Αμερική από κείνα τα χρόνια…

Πώς να μην ελέγχει τον κόσμο και να μην επηρεάζει κάθε χώρα, τώρα στην σύγχρονη εποχή, η Υπερδύναμη;!

Αφού αγοράζει κι αξιοποιεί όλου του κόσμου τα μυαλά…;! Τα οποία τα βάζει να εργάζονται με προοπτική. Να καταρτίζουν μακρόπνοα σχέδια ...

Μακάρι να μπει δυναμικά στο παιχνίδι κι η Ρωσία. 

Να υπάρχει αντίβαρο και να χάσει η πουτάνα η Αμερική - του Λιάμε και της Δόξως - την ηγεμονία …


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
09/01/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017