Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Στην καρδιά της δικτατορίας έγινε με τη γιαγιά μου η κουβεντούλα που ακολουθεί.

Όταν ελέγχονταν αυστηρά ακόμα και η σκέψη μας...

Μου είπε η καλή μου γιαγιά το 74 χαμηλόφωνα  - μέρα μεσημέρι - καθώς έκανα τα καθήκοντα κάτω απ' τη συκαμιά: 

«Άμα περάσουν 50 χρόνια μ' ένα καθεστώς, ο κόσμος το βαριέται.

Μπουχτίζει, δεν αντέχει άλλο…

Αγανακτεί κι επιθυμεί την αλλαγή του.

... Δοκίμασα στο πετσί μου τον Τούρκο, το Γερμανό, τον Ιταλό…Τώρα δοκιμάζω και τον Ενβέρη, που χώρισε τον κόσμο στα ζώντα.

Τον έκανε να παραμιλά...

Κράτα καλά στο νου τι θα σου πω:

-Εσύ θα δεις την αλλαγή, θα τη ζήσεις. Θα σμίξεις με τους εγγονούς μου, τα ξαδέλφια σου.

Εδώ στο χωριό ή πέρα απ’ τα σύνορα, που τότε θ' ανοίξουν, θα φύγουν τα συρματοπλέγματα»

Φοβήθηκα, αλλά... κι έμεινα έκπληκτος απ’ τα όσα άκουσαν τ' αυτιά μου ψιθυριστά απ’ το στόμα της γιαγιάς μου...

Το '91, Φεβρουάριος μήνας με βαρυχειμωνιά, ενώ περνούσα κατασυγκινημένος για πρώτη φορά την Κακαβιά, ήρθε στο νου μου η διορατικότητα, η πρόβλεψη της γιαγιά - Ελένης…

Κι ας δεν είχα αντιληφθεί ακόμα καλά ότι έπεφτε το πρώην σύστημα…

Τώρα, μετά από περίπου 25 χρόνια, είμαι σε θέση να πω μ’ απόλυτη ακρίβεια τ’ αρνητικά του χθες, τα θετικά του σήμερα.

Να κάνω, λοιπόν, ορθολογικά, ρεαλιστικά τη διαφορά ανάμεσα στα δύο συστήματα…!!!

Η δικτατορία ήταν στέρηση, ήταν σκλαβιά, όμως και η απόλυτη ελευθερία στον πλουραλισμό, όταν όλοι δεν ήμαστε ίδιου διανοητικού επιπέδου, βλάπτει σοβαρά.

Καταστρέφει την κοινωνία.   

Τα κόμματα, κυρίως αυτά που εξουσιάζουν και υπηρετούν το σημερινό σύστημα, ξεγελούν, κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα το κοινό.

Καταληστεύουν ανοιχτά τον πολίτη…

Αυτά, συνειδητά και σχεδιασμένα, προκάλεσαν τη βαθιά πολύπλευρη κρίση…Ασφαλώς μ' ένα δεδομένο σκοπό...   

Κάποιο άλλο σύστημα, μ' ανθρώπινο πρόσωπο, θα πρέπει να εφεύρει στην πορεία του ο άνθρωπος…

Που να ενδιαφέρεται, να φροντίζει καλύτερα το σύνολο …!

Να πονάει βασικά τον ΑΝΘΡΩΠΟ…!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
08/01/2015





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...