Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΙ ΕΝΑΝ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΜΙΛΟ

(Εκφράζω ιδέες, με σκοπό και ελπίδα να υλοποιηθούν).


Καιρό τώρα με βασανίζει ένα θέμα, μια ιδέα:

Η στενή συνεργασία της πολιτικής με την παράδοση στο χώρο μας. 

Η συμπόρευση - σχέση της Εθνικής μας Οργάνωσης, της Ομόνοιας, με το χορό, με το τραγούδι, με την παραδοσιακή ενδυμασία, με τους λαλητάδες...

Μ’ όλη τη λαογραφία της περιοχής, στη γενικότητα… 

Ο Νικηφόρος Τσολάκης με ξάστερο μυαλό - συνταξιούχος χωρίς σύνταξη - σου λέει ένα γεγονός:

Με ρώτησε ένας Εβραίος:

-Από πού είσαι; Από τα Γιάννενα ή από πιο βόρεια;

Του ανέφερα κοντολογίς την ιστορία του τόπου μου, το παράπονό μου. Πώς έπεσε ένα σύνορο κι άφησε έξω από την Πατρίδα - κορμό τη γενέτειρά μου.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Εβραίος, μ’ εμπορικό μυαλό, είχε δει λαογραφικές παραστάσεις και είχε κόλλημα με μια πεντακάθαρη ενδυμασία, με πολλά κεντήματα και χρυσαφικά.

Αυτή της Δρόπολης.

Είπε χαρακτηριστικά:

- Όταν ταράζονται τα κρεμασμένα φλουριά στο μέτωπο και στα στήθη των πανέμορφων κοριτσιών, τα σπιθοβολήματα αλλάζουν τα φώτα κάθε θεατή.

Ξεσκαλίζω στη μνήμη και φέρνω στο νου μου το Καλλιτεχνικό Συγκρότημα "Δρόπολη".

Εκείνα τα χρόνια χωρίς καμιά υποδομή, αυτό λειτουργούσε ομαλά. Μας έδινε χαρά, ένα φεγγάρι έκανε και ταξίδι, περιοδεία στην Ελλάδα …

Σήμερα, με μεγάλες δυνατότητες αξιοποίησης, παρατήσαμε το Συγκρότημα...

Την παράδοση, συνολικά ... Την αξιοποιούμε μόνον ευκαιριακά.

Η σημερινή Ομόνοια - των δυνατοτήτων και προσδοκιών - έχει καθήκον να συγκροτήσει, να αξιοποιήσει αποτελεσματικά έναν ποιοτικό λαογραφικό όμιλο.

Να τον εκμεταλλευτεί - γιατί όχι - και επιχειρηματικά…

Όπου θα πηγαίνει, για να λειτουργήσει, να εκφραστεί πολιτικά, να έχει μαζί της και το λαογραφικό όμιλο.

Ο οποίος να μιλάει κι αυτός, με τις καταπληκτικές παραστάσεις του, λαογραφικά.

Να πετυχαίνουμε έτσι διπλή αναγνώριση και προβολή ως Βορειοηπειρωτική Κοινότητα.

Πολιτική και πολιτιστική.

Δεν είναι ωραία αυτή η ιδέα;!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
28/01/2015


  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017