(Της Ελένης Δήμου, Πρόεδρου
της ΝΕΒ)
Ήρθε η Ελένη με τετράδιο και μολύβι στο χέρι και κάθισε
δίπλα μου.
Στην πρώτη γραμμή.
Για να είχε κοντά κι απέναντι την Επιτροπή καταμέτρησης ψήφων.
Πάνω στο χαρτί έγραψε τον αριθμό 360.
Όσοι ήταν οι εκλέκτορες.
Μ’ ευθεία γραμμή, προς τα κάτω, χώρισε το φύλλο στα δύο.
Τις δυνάμεις, τις χώρισε σε «αντίπαλα στρατόπεδα»
Αντίστοιχα:
Σε αυτό της συντήρησης,
της στήριξης του κατεστημένου από τη μια μεριά. Και στο άλλο, της αλλαγής και την προόδου.
Που στοχεύει να φέρει στον τόπο θετικές εξελίξεις…
Εντωμεταξύ… με ήπιο τόνο, ακούω το Λεωνίδα να λέει: «Όποιο
και να είναι τ’ αποτέλεσμα, συνιστώ ηρεμία…!»
Μόλις τελείωσε η μέτρηση και βγήκαν τα κουκιά… πετάχτηκε όρθια από χαρά η Ελένη...
Και φώναξε με το βλέμμα
ριγμένο προς την άλλη πλευρά... Χωρισμένοι, καθισμένοι κατά περίεργο τρόπο στ’
αριστερά της αίθουσας:
-Έτσι, ρεεε…, δίνεται και κερδίζεται η μάχη!!!
Άρπαξε κι
έσφιξε στην αγκαλιά της το Λεωνίδα. Με μάτια γεμάτα από δάκρυα χαράς.
Από την άλλη πλευρά, διέκρινες δάκρυα λύπης και φοβερή κατάπτωση.
Με το δίκιο τους, γιατί μετά από 24 χρόνια, έχασαν πια τη
μοιρασιά των λαφύρων του πολέμου…
-Μα..., Ελένη συγκρατήσου…!
-Δε μπορώ…
Στον πρώτο γύρω την συνεπήρε η έκρηξη της αυστηρής κριτικής,
στο δεύτερο ο αυθόρμητος ενθουσιασμός της Νίκης.
-Τα χρόνια, ως τις επόμενες εκλογές - είπε - θα ήταν πολλά. Ως
τότε θα φθειρόταν, θα κατέβαινε κι άλλο πιο κάτω ο τόπος μας…
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
13/01/2015
.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου