Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΦΙΛΟΔΟΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

(Διάλογος πριν την ανατροπή, με τον πρόεδρο της Ομόνοιας, Λεωνίδα Παππά)

Δεν προλογίζω, δεν σχολιάζω. Μόνο ένα θα πω. Νομίζω ότι τη διαφορά στο δεύτερο γύρο, γι’ ανάδειξη Προέδρου της Ομόνοιας, την έκαναν οι «φίλοι» κι οι οπαδοί του Άλκη Πούλη που, από δω και πέρα, μαζί μ’ όλους τους άλλους, δικαιούνται να επιδιώκουν την ριζική αλλαγή, την υπέρβαση. 
   
Καλησπέρα, Γιώργο και χρόνια πολλά!

Καλησπέρα, Λεωνίδα! Επίσης. Όλα φέτος μακάρι ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο!

Θα έρθεις στις 11;

Γιώργος
Αλίμονο. Όμως, είμαι περίεργος, γιατί όλη η διαδικασία γίνεται για πρώτη φορά στους Αγίους;

Λόγω των εκλογών του β’ γύρου, φαντάζομαι.

Για πες μου πώς θα κινηθείς; Τι πιστεύεις; Θα μπορέσεις ν’ αλλάξεις πράγματα;
Κάποιοι είμαστε ρομαντικοί...

Θα το παλέψω, Γιώργο , στον πρώτο γύρο εκτιμούσα 130 και πήρα 150 ψήφους.
Τώρα συντηρητικά προβλέπω +20…

Θα σου κάνουν κλοιό. Λες να μπορέσεις να κερδίσεις...;!Γι' αυτό και σπρώχθηκε ίσως εκείνο το βράδυ, για να έχουν χρόνο να προετοιμαστούν καλύτερα...

Τα έχουν χαμένα, γιατί πλέον έχω τις λίστες και μπορώ να βρω τους ανθρώπους, ενώ πριν δεν ήξερα καν ποιοι ψήφιζαν….

Να σου πω: Θέλω να ξέρω δύο - τρία βασικά πράγματα, που θα κάνεις για ν’ ανατρέψεις αυτή την άθλια κατάσταση. Θέλω να σε στηρίξω, αλλά όχι τυφλά...!!!

Γιώργο, σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί για 15 χρόνια υπηρετώ τους άλλους, για μένα ζήτησα ποτέ τίποτα. Δεν ξέρω αν σε αυτή τη φάση έχουν νόημα οι υποσχέσεις. Αλλά, θα σου απαντήσω μ’ ένα ποίημα του Ρίτσου, παρόλο που με χαρακτηρίζουν δεξιό (δεν έχω καμιά κομματική ταυτότητα ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Αλβανία).

Λέει, λοιπόν, ο Ρίτσος : Αδερφέ μου!/ Πίσω σίγουρος θάνατος!/ Μπρος, μπορεί και ο θάνατος,/ Αλλά θα είναι μπροστά στον ήλιο ...

Με το Ρίτσο, Λεωνίδα των τριακοσίων/ μου γέμισες τη γνώμη... / Αλλά προσοχή...!/ Μην με απογοητεύσεις αργότερα,/ με κανάν άλλο «ποιητή»...
Θα σε στηρίξω, για να θυμάμαι ότι έκανα κι ένα άλλο καλό. Δεν θα είμαι μόνος, αλλά και με φίλους. Γι' αυτό, παρακαλώ, χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή. Κι εκείνη την Ημέρα Νίκης, να το γιορτάσουμε μαζί, με τσίπουρο απ' τ' Αλύκου...

«Ξέχασα» να σου πω!!! Υποσχέθηκες ότι δεν θα «ωριμάσεις» ποτέ. Έτσι «ανώριμο» σε θέλω κι εγώ... Να παραμείνεις κι επιμείνεις στις παλιές αρχές, υποσχέσεις και δεσμεύσεις σου…

Xaxaxa, είσαι ωραίος, Γιώργο!
Σε ευχαριστώ!

Μας εντάσεις, μας υπολογίζεις, λοιπόν, κι εμάς στις δυνάμεις της αλλαγής! Ότι έμεινε όρθιο από τους καταστροφείς, τους μαγαζάτορες, μακάρι να το σώσουμε. Άλλο τι να πω...;! Δύναμη, γιατί από δω και πέρα όλα είναι δύσκολα...!!!

Άγιοι Σαράντα
11/01/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017