Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟΧΗ…;!

(Πρωινή συνομιλία, για τις βουλευτικές εκλογές…)

Σήμερα, αγουροξυπνημένος ήμουν ακόμα, όταν κατέφθασε ένα μήνυμα. 

Με τις τσίμπλες στα μάτια κάθισα και το διάβασα.…

Πάνω στην κλάρα του, κοίτα τι μου έγραψε ο ανήσυχος φίλος μου:

«Κι άλλη μια φορά επιβεβαιώνουμε ότι ήμαστε σε ξένη χώρα. 

Όλο το πολιτικό σύστημα, σύσσωμο, δεν μπόρεσε απ’ όλους τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες να επιλέξει ένα αξιόλογο άτομο, για να το βάλει στα ψηφοδέλτια του…

Κάνω μια πρόταση:

Ν’ απέχουμε από τις εκλογές! Και θέλω να μου απαντήσεις.»

Χωρίς να σκεφτώ βαθιά, να βαρέσω πολύ τη γνώμη μου - φουρκισμένος, στην τσίτα μου κι εγώ - του απαντώ:

«Φίλε μου, Μόντη! Εμείς οι Βορειοηπειρώτες, πλέον, έχουμε σκορπιστεί σαν τ’ άχυρο στ’ αλώνι.

Δεν μας ένωσε ποτέ το πρόβλημα.

Ομόνοια δεν υπάρχει.

(Αύριο στους Αγίους Σαράντα, θα σπάσουμε τα κέρατά μας, για να βγάλουμε τον Πρόεδρο).

Έντιμα πρόσωπα της θυσίας δεν έχουμε…

Όποια πρωτοβουλία κι αν πάρουμε, είναι στα χαμένα. Γιατί τα έχουμε χαμένα.

Τα έχουμε χάσει όλα προ καιρού…

Ο κόσμος μας θα ψηφίσει αυτόν που θα του πει ωραία και περισσότερα ψέματα. Γιατί του αρέσει το ψέμα…

Είναι ξεκάθαρο το θέμα μας. Συνεχίζεται αποτελεσματικά η κατρακύλα μας. Δεν τη σταματάει κανένας και με τίποτε..

Συγχωνευτήκαμε!

Χαθήκαμε!

Ούτε ο Θεός δεν μας σώζει. Όχι ο Σαμαράς κι ο Τσίπρας, που κατά περίεργο τρόπο προεκλογικά μοιράζουν, απ’ τ’ άδεια ταμεία, λεφτά.

Βρίσκονται σ’ άμιλλα μεταξύ τους, για το ποιος θα επαναφέρει πρώτος στους υπερήλικες Βορειοηπειρώτες (ψέμα με ουρά) το επίδομα του ΟΓΑ…

Φύγαμε από τον υπέροχο τόπο μας, εγκαταλείψαμε την μικρή μας Πατρίδα, για να γίνουμε υπηρέτες των άλλων…

Ακόμα και των Ελλαδιτών.

Αυτού καταντήσαμε…».

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν μπορούμε να την πετύχουμε την αποχή.

(Από τη στιγμή που έλειψε ο βοσκός, χάθηκαν τα πρόβατα. Κι έχουν μοιραστεί όλα πλέον, σ’ άλλα κοπάδια…)

Και το άλλο: 

Πες ότι θα μπορούσαμε να την κάνουμε την αποχή. Αντιλαμβάνομαι ότι τίποτε δεν θα καταφέρναμε;

Με την αποχή δεν βλάπτεις κανέναν… Απλά περνάς μήνυμα.

Μήνυμα, όμως πού;!

Σε ντουβάρια;!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
10/01/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017