ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΣΚΟΤΟΣ Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ

(Γραμμένο κείμενο ψες τα μεσάνυχτα)

Έλα και να ξημερώσει…! Να προβάλει η  μέρα στο παράθυρο…!

Περάσαμε άλλη μια δύσκολη νύχτα, χωρίς φως...

Γιατί τάχα, μόνον ο τόπος μας να ‘ναι διαρκώς βουτηγμένος μέσα στο σκοτάδι; 

Λες να μας πιέζουν να μπουχτίσουμε; 

Να αισθανθούμε βαρετή τη ζωή στα εδάφη μας:

Εμείς… και μέσα στο σκότος θα ζήσουμε. Θα μείνουμε κάτω απ’ τη στέγη μας.

Ρεεε… δεν παρατούμε τα σπίτια μας, τα κόπια μας! 

Πάρτε το καλά χαμπάρι…! 

Όπου κι αν πάμε, όπου κι αν γυρίσουμε… Στη γη των προγόνων θα ξεψυχήσουμε…

Οι βολεμένοι μας …(;!)

Αυτοί δεν ξέρουν τι θα πει σκοτάδι. Ανάβουν τις γεννήτριες και φωτίζουν τα σαράγια των κόπων μας.

Τι κι αν έγιναν αντιπρόεδροι του Αλβανικού Κοινοβουλίου, Υπουργοί, Βουλευτές, Διπλωμάτες. Έπαρχοι, Δήμαρχοι... 

Μας έχουν βάλει τη φωτιά... Καιγόμαστε ολόκληροι κι αυτοί πυρώνονται.

Λείπει το φως στα σπίτια μας, γιατί μας έχει κατακλείσει το μυαλό το πηκτό σκοτάδι.

Κόσμε, μ’ ακούτε;! Ξελαρυγγίστηκα! Μου μάλλιασε το στόμα φωνάζοντας…! 

Ξυπνήστε ρεεεεε!

Οι εκλεχτοί μας, είναι αυτοί που μας τρώνε λάχανο…! Το κακό, τον διάολο, τον έχουμε μέσα μας…!

Όσο για μένα;! Μην με λυπάστε καθόλου. Μ’ αρκεί μόνο ένα κερί .

Το ‘χω και τ’ ανάβω σ’ ώρα ανάγκης…

Εγώ έχω φως…

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ   

29/12/2014