Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΚΑΡΕΚΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ

Την ήξερα τη ζούγκλα από παλιά...

Χθες, όμως, ως εκλέκτορας στην 9η Γενική Συνδιάσκεψη της Ομόνοιας στους Αγίους Σαράντα, για εκλογή Προέδρου, μου δόθηκε η ευκαιρία να δω από κοντά και τ' εξαγριωμένα "ζώα" της.

Λυσσασμένα, σε απόλυτη ετοιμότητα να ξεσκίσουν το θήραμα…

… Αυτές, δυστυχώς, δεν ήταν εκλογές. Ήταν παζάρεμα.

Ήταν καθαρά «δημοκρατική» διαδικασία γι’ άλλη μια δολοφονία του δολοφονημένου τόπου μας.

Εκτός από 70 εκλέκτορες, που μπήκαν στην αίθουσα, με την ελπίδα της αλλαγής του επικίνδυνου κατεστημένου, όλοι οι άλλοι ήταν νεροκουβαλητές.

Μισθοφόροι, γενίτσαροι υπάλληλοι των ξετσίπωτων - ξεπουλημένων έπαρχων, που λιγουρεύονται τους Δήμους - κι ας τα πρόκοψε ο καθένας με την επαρχία του -.

Εκφοβισμένοι κατέβηκαν οι «εκλέκτορες» και ψήφισαν κατ’ εντολή - σαν τρομαγμένα βετούλια, πειθήνιο πρόσωπο -

Συνεχιστή του κοινού προσχεδιασμένου εγκλήματος...!

(Η κλίκα της καταστροφής κατέβασε να ψηφίσει τον εκλεκτό της - τι προσβολή, τι αίσχος -  ακόμα και την καθαρίστρια του επαρχείου της Κάτω Δρόπολης).

Καϊσης και Δαλιάνης - με την ανάξια  παραίτηση - έπαιξαν αβλεπής το καμένο χαρτί τους.

Ότι έτσι, δήθεν βοηθούν…

… Δεν θέλουμε με τίποτε να βάλουμε αρχηγό της Εθνικής μας Οργάνωσης πρόσωπα μ’ αρχές κι αξίες.

Με ανάστημα Άλκη Πούλη:

Επιστήμονας, λόγιος, τολμηρός, σκεπτικός, οραματιστής, αδέσμευτος, ευθύς, ηθικός, έντιμος και πάνω απ’ όλα αληθινός Πατριώτης.

Νέο άφθαρτο παιδί με τα όλα του…

Όπως το ζητάει ο καιρός, οι προκλήσεις, οι συγκυρίες.

Όπως το προσμένει με λαχτάρα, χρόνια τώρα, ο κατακαημένος τόπος μας…

… Αλλά εμείς, όπως το απέδειξε χθες η πράξη, θέλουμε σε μόνιμη βάση, να μας διοικούν γλειφιτζούρια. 

Συμφεροντολόγοι, άσχετοι, φερέφωνα. Που βάζουν την καρέκλα πάνω από ιδανικά και Πατρίδα.

(Η ελεγχόμενη ψήφος τους ικανούς τους βγάζει στην άκρη. Στον πρώτο γύρο «έφαγαν» τον Άλκη. Στο δεύτερο, προβλέπεται, να «φάνε» και το Λεωνίδα).  

… Τότε σε ποια «ζεστή αγκαλιά Ομόνοιας» να γυρίσουν πίσω όσοι έφυγαν;! Σε ποιον κόρφο, που ξέρει να κρατάει και να μεγαλώνει μόνο μαύρα κολοβά φίδια;!

Πέντε σπασίματα έκανε συνειδητά του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού αυτό το επικίνδυνο κατεστημένο.

Μετράμε: Κ.Ε.Α.Δ., Σ.Κ., Δ.Κ., L.S.I. και ΜΕΓΚΑ. Θα έχουμε, έτσι όπως το πάμε, και συνέχεια… 

Μέσα στην θαμπή αίθουσα, η «επιτυχία» του επικίνδυνου κατεστημένου συνοδεύτηκε από θερμά χειροκροτήματα…

Χειροκροτούμε, χρόνια τώρα στη σειρά, το τέλος μας…

Την αυτοχειρία μας…

Για ποια ανανέωση, για ποια αναγέννηση Ομόνοιας γίνεται λόγος;! Ο αληθινός εχθρός, ο λύκος είναι μέσα μας.

  
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  
21/12/2014


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017