Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΘΑΡΣΗ. ΟΧΙ ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

(Αφηγείται ο Φώτος Μπάρκας από τη Βόδριστα)

Για άλλο πρόβλημα επισκεφτήκαμε το Φώτο Μπάρκα στο σπίτι του και σε άλλο ρίξαμε το βάρος την περισσότερη κουβέντα.

Ξεκινήσαμε από το χορό, που τον έριχνε στα νιάτα του στο ‘να δάχτυλο του ποδιού και την ελπίδα ότι το χωριό του δεν θα ξεριζωθεί τελείως και περάσαμε στην πολιτική.

Είχε ράμματα ο άνθρωπος για τη γούνα των πολιτικών…

-Του τα λάλησα του Βαγγέλη Ντούλε στα Βρυσερά - λέει. - Τίποτε δεν κρατάω μυστικό. Τα λέω όλα. Όμως για το καλό. Για ν’ αλλάξουμε πορεία. Γιατί μου κακοφαίνεται που δεν βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.

Μίλησε καλά το παιδί. Όταν του είπα: Ολοένα καλά τα λες, αλλά δεν πράττεις το ίδιο, μου απάντησε:

-Δεν με ακολουθούν - μπάρμπα - Φώτο!

Ποιοι και πώς να τον ακολουθήσουν, όταν δεν δίνει σήμα κινδύνου και δεν σηκώνει ο ίδιος τη σημαία της αντίστασης;!

-Όσα είπες, Βαγγέλη - του λέγω - είναι όλα νοητά, αλλά η δουλειά μας δεν είναι δεν πάει καλά.

-Γιατί ; - με ρωτάει - σαν με απορία.

-Δείχνουν τα πράγματα - του απαντώ. - Ο Χότζα άφησε πίσω του αχνάρια, πολλά. Αυτά ακόμα καταστρέφουν. Προτείνω σε όλους σας να γίνει γενική κάθαρση. Το συντομότερο, μάλιστα, για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά. Διαφορετικά έτσι κούτσα - κούτσα, θα πάει η δουλειά. Κύματα - κύματα.

(Είπα να του πω: Καλύτερα πέντε και να είναι κωνσταντινάτα, παρά χίλια και βεζιανάτα).

Συμφώνησε. Με γνωρίζει από την καλή εμένα…

Ξανά στα Βρυσερά τον είχα νταγιακώσει. Λοιπόν του λέω:

-Τι θα γίνει; Μπορούμε να προχωρήσουμε. Ο Λένιν έλεγε στον καιρό του: Δύο βήματα μπροστά κι ένα πίσω. Γύρισε κοίταξε και πίσω. Τι αφήνεις. Και δεν είναι μόνο τι αφήνεις, μα και τι κάνεις.
Εμείς το πάμε φωνάζοντας: Θα κάνουμε εκείνο, θα κάνουμε το άλλο… Και σχεδόν τίποτε στην πράξη. Καμιά αντίσταση. Καμιά κινητοποίηση. Σάμπως δεν βλέπουμε γύρω μας τι γίνεται στον κόσμο.

Δεν είμαστε άξιοι ούτε να αντιγράψουμε. Αφού δεν έχουμε περισσότερο μυαλό.

Γενική κάθαρση πρέπει να γίνει στην ηγεσία της Ομόνοιας. Ριζική. Πέντε και λάγαροι. 

Άμα πας ίσια, σε καταλαβαίνει ο κόσμος. Τον παίρνεις μαζί σου.

Άμα πας στραβά, δεν σε ακολουθεί με τίποτε. Μάλιστα σου κάθεται απέναντι και σε πετροβολάει…

Μετά από τη συνάντηση στα Βρυσερά πάλι δεν έχω εμπιστόσύνη ότι θα βαδίσουμε καλύτερα…

Υστερόγραφο: Δημοσιευμένο κείμενο στο «ΔΙΚΑΙΩΜΑ». 15/04/2003


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

12/12/2014

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ Η ΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ !

Ήταν το 1978. Μετά από πολυήμερες δοκιμές, νυχτο - ξημερώματα πάνω στο χορό, ο όμιλος γυναικών της Δρόπολης ενόψει του Φολκλορικού Φεστιβάλ τ’ Αργυροκάστρου, ήταν έτοιμος, ν’ ανέβει στη σκηνή. Ασφαλώς, με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Με την τέλεια προετοιμασία του, τη δεξιοτεχνία του, θα ενθουσίαζε, στο αρχαίο κάστρο, τους θαυμαστές. Θα τους έκοβε για πολλοστή φορά, ξανά μόνο για λίγο την ανάσα. Ήταν η Ντίνα του Μήλου στην κορυφή. Η καλύτερη επιλογή - πρώτο μπόι, ευλύγιστο σώμα - με προσόντα καλλονής. Η λάμψη όλη πάνω της ... ! Αυτή καθόρισαν οι ειδικοί , αποκλειστικά, να σύρει το δροπολίτικο χορό. Ενώ, όλα ήταν έτοιμα και μετά από λίγες ώρες θα ξεκινούσε η εκδήλωση, ανώτατα κομματικά στελέχη έφεραν αντίρρηση. Παρενέβησαν στο φολκλόρ. Το ανέμισμα του μαντιλιού, δεν το εμπιστευόταν στην Ντίνα. Ως μέλος θιγμένης οικογένειας, δεν άρμοζε να είναι η Νίνα στην κορυφή. Να την έβγαζαν από το χορό; Ήταν πλέον αργά. Να την έβαζαν στο τέλος; Θα φαινόταν ξανά.  Σκέφτηκαν
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. Με τι να σχετίζεται τάχ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ

(Κοινωνικό θέμα) Δεν μπορώ να καταλάβω την πράξη ορισμένων υπερηλίκων σε χωριά της Πάνω Δρόπολης, που καλούν μάστορα κι ετοιμάζει, στα «δυο μέτρα» τους στο νεκροταφείο, τον τάφο τους. Αποφασίζουν, κιόλας οι ίδιοι, να γίνει με γρανίτη ή με μάρμαρο... Για να έχει αντοχή και να μην λερώνεται... Εκτός από τον τάφο, από τις οικονομίες τους καλύπτουν-όταν έρχεται η ώρα-και τα έξοδα της κηδείας τους. Προσπαθώ να μπω στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Στην ψυχολογία τους, στο σκεπτικό τους, στο συναίσθημά τους κι αδυνατώ πραγματικά να συλλάβω την τόλμη τους, τη δύναμή τους. Φαίνεται, το γεγονός που τους αναγκάζει να κάνουν την πράξη αυτή, που τους οδηγεί να φτάσουν στο σημείο αυτό, είναι η ασθένεια της εποχής, που σε μεγάλο ποσοστό το παιδί παρατάει το γονιό. Κι όντας μόνος του, ο γέροντας, έχει χάσει την ελπίδα. Κι έχει αποκτήσει πλέον άλλη αντίληψη για τη ζωή του. Περιμένει χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, ήρεμα, φυσιολογικά το θάνατό του. Ετοιμάζει και τον τάφο του.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα