Η διακοπή της ραδιοφωνικής εκπομπής «Βόρειος Ήπειρος. gr», το διαζύγιο,
όπως το αποκάλεσαν διαφορετικά, με τον ΑΡΤ, μου έκατσε καρφί.
Μου ανακάτεψε το στομάχι.
Αγανάκτησα και στεναχωρήθηκα.
Ένιωσα ότι δεν φιμώθηκε μόνο μια εκπομπή… αλλά, κατά κάποιο
τρόπο, φιμώθηκα κι εγώ, ως δημοσιογράφος.
Κι εσύ, ως απλός πολίτης…
Όλοι μας, ως Βορειοηπειρώτες.
Το γεγονός αυτό με οδήγησε στο συμπέρασμα:
Άμα κάθεσαι πάνω σε πλάτη άλλου, πόσο θα σ’ αντέξει;!
Κάποια στιγμή, λογικό είναι, θα κουραστεί και θα σε
ξεφορτωθεί. Και τότε, θα δυσαρεστηθείς.
Όπως στην προκειμένη περίπτωση.
Το θέμα είναι ότι όταν ακουμπάς κάπου, αν σκέφτεσαι την
ανεξαρτητοποίηση. Την αυτονομία σου.
Αν προσπαθείς από μόνος σου, ν’ αποκτήσεις την καθαρή ελεύθερη
φωνή σου. Που να έχει συνέχεια κι αντοχή.
Με πρόσωπα έντιμα. Όχι φερέφωνα, που τη δημοσιογραφία την
εκμεταλλεύονται για να ρίξουν στα δίκτυα, στους κόλπους των αστικών κομμάτων
τον αθώο κόσμο μας!
Και οι δημοσιογράφοι της πλάκας να προσπαθούν μετά, να διεισδύσουν
στην πολιτική!
Ένα ευρώ, που πέφτει αδιάκριτα απ’ τη τσέπη, έναν καφέ
λιγότερο το μήνα, αν τον στερηθεί ο καθένας μας, δεν χάνεται ο κόσμος.
Δεν θα φτωχύνει κανείς…
Το οποίο να το προσφέρει με ικανοποίηση, για το κοινό καλό. Για
τη φωνή.
Το βήμα του.
Για τη διεκδίκηση των εθνικών και ατομικών δικαιωμάτων μας,
που καταπατούνται βάναυσα.
Χωρίς άποψη, χωρίς φωνή, χωρίς κεφάλι σε θέλει το σημερινό
άψυχο, νόθο, εγκληματικό, απάνθρωπο σύστημα.
Για να σε πατάει καλύτερα.
Κι εσύ συμφωνείς;!
Γιατί;!
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
20/11/2014
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου