Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΧΑΦΙΕΣ

Πρόσφατα, όταν απειλήθηκε η Δερβιτσάνη από τραμπούκους Αλβανούς, κι είχαν βγει οι κάτοικοι ν’ αντισταθούν, μεσάνυχτα στην πλατεία ύψωσε κάποιος τη φωνή του και είπε:

- Ν’ απομακρυνθούν από δω οι χαφιέδες!

Δεν είδα κανέναν ν’ αποχωρεί…Έμειναν κι αυτοί ανάμεσά μας. Όπως πάντα…  

… Οι καταδότες εξυπηρετούν όλα τα συστήματα.

Σήμερα δεν καταδίνουν την δυσαρέσκεια για το σύστημα, την τάση για λιποταξία από τη χώρα, που θεωρούνταν προδοσία…

Ελέγχουν την σκέψη, την έκφραση, που μπορεί να μετατραπεί σε «δυσάρεστη» πράξη. Σε απειλή για την κατάρρευση του σημερινού καθεστώτος.    

Χωρίς τα καρφιά, που σε καρφώνουν σαν το Χριστό, στην Αλβανία δεν θα μπορούσε με τίποτε η δικτατορία ν’ αντέξει σχεδόν μισό αιώνα.   

Δούλευε ύπουλα ο χαφιές. Ήταν φίλος, συμμαθητής, συγχωριανός, γείτονας, συνάδελφος, συγγενής.

Ακόμα κι αδελφός σου…

Τον είχες στο ίδιο μέτωπο εργασίας, στον ίδιο χώρο αναψυχής, στο ίδιο κελί στη φυλακή.

Οι μισοί παρακολουθούσαν τους άλλους μισούς.

Έσφιγγαν στη μέγγενη τον καταδιωκόμενο, το θιγμένο και τον λύγιζαν εύκολα.

Πολλοί πιέστηκαν βίαια κι υπηρέτησαν εξαναγκαστικά. Άλλοι το ζήτησαν από μόνοι τους…, εθελοντικά.

Τους άρεσε το κάρφωμα. Πάντα με ψευδώνυμο.  

Ορισμένους καταδότες τους ήξερε ο κόσμος, αφού τους έβλεπε να επικοινωνούν μέρα μεσημέρι με τον αστυνομικό της περιοχής.

Ο καθένας πρόσεχε τις λέξεις του, τις πράξεις του.

Από τους αόρατους, τ’ αναμμένα αθράκια κάτω απ’ τη στάχτη, ήταν δύσκολη η αυτοπροστασία...   

Ο κόσμος τους στιγμάτιζε τους χαφιέδες, αλλά δεν μπορούσε ν’ αντιδράσει, να τους απομονώσει…, λόγω φοβίας.

Στις μέρες μας τον πληροφοριοδότη τον έχεις παντού. Ακόμα και σε θέσεις - κλειδί...

Όπου δεν στο χωρεί ο νους… Σε κάθε τρύπα.

Τους πρώην σπιούνους, με πλούσια εμπειρία στο "επάγγελμα", αφθονία πληροφοριών, τους εκμεταλλεύεται και το σημερινό σύστημα…

Πιο περιζήτητοι είναι οι διπλοί και τριπλοί πράκτορες, που εξυπηρετούν άπταιστα.

Θα ήταν με πολύ ενδιαφέρον τ’ άνοιγμα του προσωπικού φακέλου. Ν' ανακαλύπταμε τ’ αόρατο πρόσωπο του πράκτορα.

Την απάνθρωπη, κατάμαυρη ψυχή της σπιουνιάς του…!!!

Απλά για να σβήσουμε την περιέργεια! Για τίποτε άλλο!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

15/11/2014

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...