ΤΖΙΦΟΣ «ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΟΠΟ»

Άκουσα απόψε Σαμαρά και Βενιζέλο, να πανηγυρίζουν ότι η Ελλάδα προχωράει ικανοποιητικά, αναπτύσσεται.

Κι ότι σύντομα θα βγει από το Μνημόνιο!

Νίκησε την κρίση!

Η επιτυχία - είπαν ομόφωνα - έχει τη βάση στις θυσίες του λαού, που πιάνουν τόπο…

Δηλώσεις παράλογες. Από ανεύθυνους πολιτικούς, που διαρκώς ψεύδονται.

Η πραγματικότητα είναι άλλη:

Δεν έχουμε δουλειά, υποφέρουμε. Δεν βλέπουμε πουθενά φως… Το παρόν και το μέλλον είναι σκοτεινό.

Για να μπούμε καλύτερα στο νόημα της λογικής των εξουσιαστών - υπηρετών του μεγάλου κεφαλαίου, της ολιγαρκείας, την παραπάνω φράση τους, τη χωρίζουμε σε δύο μέρη. Και ... το κάθε μέρος το αναλύουμε ξεχωριστά:

1 - «Οι θυσίες του λαού…» είναι το πρώτο μέρος:

Θυσία είναι η πράξη, η ενέργεια, που αναλαμβάνει οποιοσδήποτε συνειδητά, όταν βλέπει μια συγκεκριμένη, δύσκολη κατάσταση, που πρέπει ν' αντιμετωπιστεί.

Να ξεπεραστεί για όφελός του και το κοινό.

Το φορομπηχτικό σύστημα, δεν το πήγε ο λαός στη Βουλή κι ούτε ο ίδιος το υπερψήφισε.

Δεν πληρώνει με δική του θέληση το χαράτσι, κι όλα τ’ άλλα σπασμένα από τους απατεώνες σύγχρονους πολιτικούς.

Αλλά δια της βίας.

Αν δεν πληρώσεις τις «υποχρεώσεις» σου, σου ρίχνουν τις αλυσίδες. Σε οδηγούν στη φυλακή…

2 - «…πιάνουν τόπο», είναι το δεύτερο μέρος της αδιανόητης έκφρασης.

Πιάνουν τόπο οι «θυσίες» δειλεί ότι αλλάζει η κατάσταση προς το καλύτερο. Οι νέοι πιάνουν δουλειά, τα σχολεία λειτουργούν κανονικά, τα νοικοκυριά πορεύονται καλύτερα, η φορολογία μειώνεται αισθητά…

Η κρίση εξαφανίζεται…

Απ’ όλα αυτά τίποτε δεν γίνεται.

Τζίφος πάνε «οι θυσίες του λαού», τζίφος και η ελπίδα ότι «πιάνουν τόπο!»

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

15/11/2014