«Ο,ΤΙ ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ»

(Κοινωνικό θέμα)

Ποτέ δεν κάθισε ο συνομιλητής, που μου εξιστορεί το περιστατικό, να μελετήσει τι θέλει συγκεκριμένα να πει ο λαός με το ρητό:

«Ό,τι κλείνει η πόρτα σου!».

Δεν του κίνησε ποτέ την περιέργεια, να ρίξει τουλάχιστον μια πρόχειρη ματιά στη σχέση του ρητού με τη ζωή.

Τ’ άκουγε και το προσπερνούσε. Το κοιτούσε ψυχρά.

Αφού δεν είχε καμιά σχέση με ίδιο είτε παρόμοιο γεγονός, που να τον άγγιζε προσωπικά.

Κοίτα όμως, πώς τα φέρνει ο τροχός! Όπως δεν στο χωρεί ο νους!

Μια μέρα η δύσκολη κατάσταση ξημέρωσε στο σπίτι του. 

Πιέστηκε αρκετά και κατάλαβε τ' ό,τι εννοεί το ρητό ...

... Η μάνα του γέρασε πολύ. Κι επομένως στα τελευταία της  ήθελε κάπου ν' ακουμπήσει. Να βοηθηθεί. Η επιθυμία της ήταν τα γηρατειά της να τα μοιραστούν εξίσου όλα τα τέκνα της.

Να, όμως, που δεν συνέβη αυτό κι η δόλια πληγώνεται.

Σχεδόν όλα τα βάρη: η θυσία, η αγωνία, έπεσαν μόνο πάνω στο μικρό γιο.

Τ’ άλλα παιδιά απομακρυσμένα, εξαφανισμένα … Σχεδόν την παράτησαν…

Ρωτάει ο κόσμος τη μάνα με τους πολλούς γιους: 

- Τι είναι αυτό που σου συμβαίνει, αφού όλα τέκνα σου είναι;

Η καημένη, δεν θέλει να ντροπιάσει κανένα ..., προσπαθεί να δικαιολογήσει την κατάσταση: 

«Ο καθένας - λέει - έχει τα προβλήματά του, την οικογένειά του, τη σκεπή του. Το βράδυ κλείνει την πόρτα του. Κοιμάται σπίτι του, έχει τα χάλια του ... ».

… Ενώ ο συνομιλητής μου έχει τερματίσει την εξιστόρηση, ο νου μου πάει σε τρία ρητά, που έχουν στενή σχέση με το παραπάνω γεγονός: 

«Έξω από την πόρτα μου, ας είν' και στ' αδελφού μου!». 

«Γαμπρός γιος δεν γίνεται και νύφη θυγατέρα!». 

«Η τριανταφυλλιά βγάζει φύλλα, αγκάθια και τριαντάφυλλα».

Λαϊκά σοφά, που λένε τόσα πολλά…!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
06/10/21014