Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΟΥΛΕΜΑ ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ

(Έχει γίνει συνήθεια - νόμος πια το προεκλογικό ψέμα)
 
Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι βουτηγμένο μέσα στο ψέμα και στην απάτη.

Αναδύει μπόχα σαπίλας…   

Σπανίζει ο καθαρός, πιστικός πολιτικός λόγος.

Αυτή η αρνητική εικόνα απομακρύνει από την ενασχόληση με την πολιτική των πετυχημένων, έντιμων προσώπων.

Οι οποίοι το αηδιάζουν…

Πετυχαίνει την καρέκλα ο ξετσίπωτος.

Εκείνος που λέει όσο περισσότερα και ωραιοποιημένα ψέματα στο κοινό.

Και τα καλύπτει, πάντα με το στερεότυπο:
«Προεκλογικά τα είπα, δεν υπολογίζονται οι προεκλογικές δεσμεύσεις».

Αν επιθυμούμε να βάλουμε τάξη, ν’ αλλάξουμε ριζικά τα πράγματα..., τότε βάζουμε κανόνες.

Ο πολιτικός ψεύτης - βάσει νόμου - να οδηγείτε στο σκαμνί του κατηγορούμενου..

Κι η δικαιοσύνη απέναντί του να είναι αμείλικτη.

Θέτουμε σε ισχύ σκληρό νόμο, που να λέει:

- Ο πολιτικός που ψεύδεται προεκλογικά και υφαρπάζει την ψήφο του λαού, τη δύναμή του και μετά, κατά τη διακυβέρνηση του τόπου, δεν εφαρμόζει τις προεκλογικές δεσμεύσεις, τιμωρείτε!

Και η ποινή να είναι αυστηρή.

Θα προσπαθήσει ο πολιτικός να δικαιολογηθεί  με τα: Μου, σου, ψου, ξου…

Όχι, ρε μάγκα, ρε μπαγάσα…! Μέσαααα! Πουλάς προεκλογικά ελπίδα και από την επόμενη κιόλας των εκλογών πράττεις το αντίθετο...

Σκοτώνεις την ελπίδα…

Με ποιο δικαίωμα;!

Αυτό, νομίζω, θα πει πραγματικά κοινωνικό σύστημα. Που θα λειτουργεί κανονικά για το σύνολο της κοινωνίας….

Κι όχι για τους απατεώνες - τα παιδιά του σημερινού συστήματος.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

24/10/2014

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...