(Ένα λάκκο μας φτιάχνουν, άλλον μας σκάβουν)
Ο λάκκος - απειλή, φοβία, τρόμος… στη Δερβιτσιάνη δαμάστηκε.
Του βάλθηκε πια, εδώ και μερικά χρόνια, χαλινάρι.
Μπαίνουν τα νερά του, κάπου κοντά στου Στέργιου, σε υπόγεια
διάβαση και βγαίνουν στο «Ταμπόρι», στη γέφυρα.
Εκεί σμίγουν με του Σαραντινού.
Για να ακολουθήσουν μαζί, σε συνέχεια την πειθαρχημένη
διαδρομή.
Το κανάλι, που τα οδηγεί στα «Μουσιά».
Οι γέφυρες: του Σιάνου, της εκκλησίας, του Τσιάμη, του
Γκάση, τα μπέντια, είναι πια παμπάλαια ιστορία.
Μαζί και με το περιστατικό του ’47, που ξεχείλισε ο
Μεγαλάκκος και μπήκαν τα νερά σε σπίτια. Κι απείλησαν ακόμη και τη ζωή μωρού σε
σαμαρίτσα.
... Χάλασαν σωκήπια, γιαπί πάνω στην οικοδομή και λοιπά…
Η ανησυχία των μανάδων: «Βγήκε ο λάκκος…, πώς θα πάνε τα
παιδιά μας στο σχολειό, πώς θα βγάλουμε το βιο στο τσομπάνο, πώς θα περάσουμε απέναντι για να πάμε στα χωράφια…», δεν υπάρχει πια.
Κυλάνε τα ορμητικά νερά τώρα κάτω από τα πόδια μας.
Σε
υπόγεια διάβαση… Και πάνω της κατασκευάστηκε ωραία λεωφόρος.
Κάνει τη βόλτα του πια άνετα ο κόσμος τώρα πάνω στη ράχη του τρόμου…
… Δεν θα γινόταν το έργο αυτό, αν πριν από χρόνια, δεν θα περνούσε
από το χωριό ο Μπερίσια και δεν θα τολμούσε ένας συγχωριανός, ο Δημήτρης Μ. Μπόμπολης,
να του ζητήσει τη χάρη:
- Να δαμάσει η κυβέρνηση το λάκκο - θηριό, που απειλεί το
χωριό!
Όμως…, δεν είπε κανείς, του τότε δεξιού Πρωθυπουργού, ούτε
του προηγούμενου αριστερού, ακόμα και του σημερινού: «Κάνετε έργα στη
Μειονότητα με εξαγορά! Μπείτε και διασπάστε το χωριό. Κάνετε τη Μειονότητα χίλια
κομμάτια.
Για τα κομματικά σας συμφέροντα;!»
Τους ζητάμε:
-Να μας δαμάσουν λάκκους, με τα λεφτά των επιχειρηματιών μας!
Κι αυτοί, μαζί με δικούς μας - Τάβο, Ξέρρα, και λοιπούς - που
πάνω από τον Ελληνισμό βάζουν τα προσωπικά τους συμφέροντα, μας σκάβουν το λάκκο!».
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
12/10/2014
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου