Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΑΝΑ… ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΣΤO ΑΛΛΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΝΑ ΠΙΕΙ…(!!!)

(Στον Πρωθυπουργό της Πατρίδας μου, κύριο Σαμαρά, σε θέση ανοικτής επιστολής, για την επαναφορά του επιδόματος/σύνταξης του ΟΓΑ στην τρίτη ηλικία μας).

Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα ‘ρθει ετούτη  κακή ώρα ν’ ασκήσω αυστηρή κριτική. Να τα ψάλλω σε Πρωθυπουργό της δικής μου Πατρίδας.

Πιστέψτε με, δεν αισθάνομαι καθόλου καλά… Όμως, πίσω δεν μπορώ να κάνω.

Γιατί ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια το λάθος - η ανήθικη πράξη… Της δολοφόνο μάνας με δίδυμα παιδιά.

Που βυζαίνει το ένα και τ’ άλλου δεν δίνει γουλιά.

Δεν του επιτρέπει καν να πλησιάσει τη θήλυ.

Του κόβει το γάλα κι όλο το σπρώχνει.

Μακριά να  φύγει…

Τι ψυχή στρίγγλας μάνας είναι αυτή για το ίδιο το σπλάχνο της;! Πώς δεν την κόβει σαν μαχαίρι - ο πόνος στη μέση, πώς δεν τη νοιάζει το κλάμα με παράπονο, με λυγμούς του μωρού που την κράζει:

- Μάνα.. μου στέγνωσε το έντερο, μου σκάσανε τα χείλη…

… Δεν θα σου κάνω εγώ, ένας ταπεινός Βορειοηπειρώτης, Έλληνα Πρωθυπουργέ, με επώνυμο Σαμαρά, που το κουβαλάει κι ο τόπος μου όλος, ιστορία ,για το ποιο είναι το μωρό, που η μάνα χωρίζει…

Μην περιμένεις εξιστορήσεις από μένα…

Αν ο προπάππος, ο πάππος του παρατημένου, αθήλαστου μωρού…. πολέμησε από τη μάχη της Σαλαμίνας κι ως του Λικούρσι.

Από του 12, που να του βάλεις φωτιά, του 14,του 21 και ως του 40 - 41…

…Κύριε Σαμαρά! Ντρέπομαι, αλλά θα σου το πω φωναχτά. Όπως το είπες κι εσύ:

- Με τη διπλή αγάπη σου, για το Βορειοηπειρώτη, βάλτο καλά στο νου:

- Με φονικό όπλο αγάπης ύπουλα τον  μαχαίρωσες…

Πρόσεχε… Την Ελλάδα όσο κι αν το παλέψεις, δεν θα τη λυγίσεις. Τη Βόρειο Ήπειρο όμως, που βρίσκεται μοιραίως εκτός συνόρων, θα την εξαφανίσεις…

Ότι σου λέω σφήνωσέ τα καλά στο νου:

Μην το μπρακτίζεις. Βάλε και τ’ άλλο δίδυμο - στο στήθος να πιει.

Γιατί…, για να επιβιώσει, θα πάει, δυστυχώς, να βυζάξει αλλού.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
20/09/2014

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017