Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΩΡΑ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΕΙ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ

Τίποτε δεν είναι επιβεβαιωμένο από σοβαρή πηγή. 

Από «επίσημα» χείλη.

Ότι ακούτε, ότι διαβάζετε, μην τα παίρνετε ως δεδομένα:

- Ότι στο ειδικό πρόγραμμά της η Κυβέρνηση, για την παροχή βοήθειας, λόγω κρίσης στα ασθενέστερα στρώματα, συμπεριλαμβάνει και τους βορειοηπειρώτες ηλικιωμένους.

Όσους απολάμβαναν το επίδομα μέσω ΟΓΑ.

Λένε ότι δεν εμποδίζει πια ο δύσκολος Βρούτσης. Ημέρεψε ο άνθρωπος. Κι ούτε ο Βεργίνης εμποδίζει.

Τέρμα η απάτη κι η ψευτιά...

- ΙΚΑ και ΟΓΑ υπέγραψαν κι «αποφύγανε» την ευθύνη. Και… δεν επιτρέπουν πια την ενόχληση.

Συναντήσεις, επιστολές… και παρατράγουδα.

Προ καιρού έστειλαν στην πηγή, στο Υπουργείο Οικονομικών, τ’ ανάλογα δικαιολογητικά και ξεμπέρδεψαν. Μέσα στα οποία είναι και το κομπόδεμα.

Τα λεφτά που αντιστοιχούν στην τρίτη ηλικία μας, για να της κρατήσουν την ψυχή...

Λένε είναι θέμα ημερών, για να λυθεί το ζήτημα… Μα… η κοροϊδία, δεν αφήνει τους παρήλικες να πιστέψουν το γεγονός.

Θα το πιστέψουν μόνον όταν πάρουν τα λεφτά…  

Εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι δεν μπορούν με τίποτε οι κυβερνήτες να μην επανορθώσουν το απάνθρωπο λάθος. Αφού εμείς είμαστε αυτοί…

…Τώρα το ζήτημα βαδίζει προς τη λύση. Την τελική ευθεία. Εκκρεμεί από μια υπογραφή. Του Γκίκα Χαρδούβελη. Που είναι το δεξί χέρι του Πρωθυπουργού.

Είναι η στιγμή ν’ αποδειχθεί πόσο, πραγματικά, μας αγαπάει ο Σαμαράς. Δύο - τρεις ή περισσότερες φορές…

Ως βραδύ πολύ δεν είναι…!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

30/09/2014 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017