Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΑΥΤΗ Η ΑΜΙΛΛΑ!

(Μια γρήγορη πινελιά, για τις εξώπορτες…)

Αυτές τις μέρες έκανα μια βόλτα στο χωριό. Μ’ ένα στόχο: 

Να φωτογραφίσω εξώπορτες.

- Οι περισσότερες, περίπου, είναι στον Κάτω Μαχαλά και καλλωπίζουν υπέροχα τον κεντρικό δρόμο και την πιάτσα - .

Η ωραία εξώπορτα δείχνει την φροντίδα και το μεράκι των συγχωριανών μου, που ξεχύνεται κι έξω από το σπίτι…

Η καθεμιά, είναι κι ένα ξεχωριστό καλλιτέχνημα. 

Με το οποίο ο σπιτονοικοκύρης δείχνει πόσο ευαίσθητος, πόσο απαιτητικός, είναι ακόμα και για τον καλλωπισμό του εξωτερικού χώρου…

Οι δερβιτσιώτες λένε:

«Βλέποντας τα ωραία έξω, οι περαστικοί θα φανταστούν τα πιο ωραία που έχεις κάνει μέσα…!».

Οι περισσότερες εξώπορτες είναι λιθοπελεκητές. - Με πέτρα απ’ τα λατομεία μας -. Τοποθετημένη με αρμό ή χωρίς αρμό.

Γούστο είναι αυτό!

Και σκεπασμένες με πέτρινες πλάκες. Διατηρείται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, με συνέπεια η παράδοση.

- Αφού ο τόπος μας, ως βασικό οικοδομικό υλικό, έχει την πέτρα -.

Στη γενική εμφάνιση οι νέες εξώπορτες έχουν κοινά στοιχεία με τις παλιές… Με του Μάσσιου, του Σιάνου, του Διαμάντη, του Καρέλη, του Θειάκου…, που εκείνη την εποχή είχαν ανθρώπους στο εξωτερικό.

Τα φύλλα, στη γενικότητα, είναι φτιαγμένα από ξύλο. Αραιά και που και από λαμαρίνα, είτε σιδηροκατασκευή.

Πέτρα και ξύλο: Δεν υπάρχει πιο πετυχημένος συνδυασμός.

Βρίσκονται σε άμιλλα μεταξύ τους οι γείτονες, οι συγχωριανοί: Ποιος θα φτιάξει την καλύτερη εξώπορτα;!

Με το σουφά και την εξόστρωση με πλάκες.

Ταυτοχρόνως και οι πετράδες - οι λιθοπελεκητές. Συνάμα και οι μαραγκοί, οι σιδεράδες - οι λαμαρινάδες…

Είναι ωραία αυτή η άμιλλα!

Πραγματικά…! 


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
28/09/2014

(Οι φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο) 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...