ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΑΛΙ

Ενώ το κουδούνι, για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, κάλεσε τους μαθητές να μπουν στη σειρά για την τάξη, εμένα με σκούντηξε να πάρω την ανηφόρα - μαχαίρι και να σταματήσω στην «Σπανθιά», μπροστά σε μια πέτρινη εξώπορτα.

Γνωστή, φιλική, αγαπημένη, διάπλατα ανοιχτή, από χρόνια.

Ο πόθος μου είναι να δω από κοντά και να πω πολλά και διάφορα σήμερα με τον πρώην δάσκαλό μου.

Βασικά να πω τον καημό μου.

Τι χαρά, όταν μ’ είδε να δρασκελώ το κατώφλι και να μπαίνω στο προαύλιο του. Έχει καιρό να του μπει άνθρωπος των γραμμάτων στο σπίτι του.

Είναι αυτό δικό του παράπονο.

Στόχος του, να εκφράσει τον πόνο του. Τη μεγάλη ανησυχία, τον προβληματισμό του για τα ελληνικά γράμματα.

Από το ‘72 παλεύει με το Αλφαβητάριο, τη Γλώσσα μου, τη Γραμματική… Τη Μεθοδική. Για το μαθητή και το δάσκαλο. Παλεύει να στήσει καλύτερο Τετράδιο Εργασίας.

Βελτιώνει συστηματικά και ουσιαστικά την κάθε νέα έκδοση. Με το βλέμμα πάντα σκυμμένο πάνω στις ύλες - πρότυπο της μητέρας Πατρίδας.

Λες να είναι τυχαία η επιλογή σ’ αυτή την απασχόληση του Βασίλη Γκούτζου;!

Δεν νομίζω!

Τότε αν δεν έμπαζες τα γράμματα ακόμα και στο ξερό κούτελο του πιο δύσκολου μαθητή, δεν σε προτιμούσε κανένας.  

Ο δάσκαλός μου, της τέταρτης Δημοτικού, δεν ήταν μόνο με τα δικά του εφόδια. Μέσα του κουβαλούσε λίγο απ’ όλους.

Ο Βασίλης είναι μείγμα: Από Λιάκο, από Μάσσιο, από Ντρίτσο…από πολλούς άρχοντες - φυσιογνωμίες, ταλέντα των ελληνικών γραμμάτων.

Είναι βγαλμένος από ένα τεράστιο φροντιστήριο κορυφαίων εκπαιδευτικών…

…Κι όμως, κάποια στιγμή τον παραγκώνισαν οι ανίκανοί μας.

Του πήραν προσωρινά τα βιβλία… Για να κάνουν ένα κακό πείραμα…

Πάλεψε ο δάσκαλος μετά, για να τα φέρει στην προηγούμενη μορφή τους ξανά.

Τώρα, σε καιρό δημοκρατίας, που σε ελέγχει μόνο η συνείδησή σου, δουλεύει πάλι υπεύθυνα, συνειδητά.

Στο μονισμό, που πλήρωνες και το λαθάκι αδρά, προσπάθησε με τρόπο να προσφέρει στα ελληνικά γράμματα, χωρίς να βάλει κανέναν σε μπελά.

Φωνάζουν οι πολιτικοί μας για τις εκδόσεις, για τις ανεπαρκή ύλες, αλλά ποτέ και κανένας δεν πλησίασε τον αρμόδιο δάσκαλο να συμβουλευτεί.

Δεν ήρθε με το Βασίλη Γκούτζο σ’ επαφή.

Σοβαρά υπάρχει τόση μεγάλη αδιαφορία για το δάσκαλο αυτό; Με απόδοση που αντιστοιχεί σε μια στοίβα από σχολικά βιβλία…;  

…Έχει ένα βάρος μέσα στην ψυχή του, που τον τυραννάει. Κάθεται και σου ομολογεί:

«…Μα… με τις ύλες, βάσει του σχολικού προγράμματος, δεν αφομοιώνεται εξ ολοκλήρου η μητρική γλώσσα από το μαθητή.

Το λεξιλόγιο του, αν δεν φοιτήσει στην ελληνική όλες της επιστημονικές ύλες, θα μείνει πτωχό. Δεν θα εμπλουτιστεί…

Είναι απαραίτητο ν’ ανοιχτεί διάπλατα το κλειστό παράθυρο στην διδασκαλία της ελληνικής.

Να έχουμε, επίσης και εξωσχολικά βιβλία στη μητρική…»

Δυστυχώς και στα δύο συστήματα, σαν Μειονότητα, αντιμετωπίζουμε το ίδιο χάλι.

Τα είπαμε με το δάσκαλο, όλα αυτά…, σήμερα πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς, για να τα έχουν στο μέλλον, υπόψη οι «μεγάλοι».

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

15/09/2014