ΤΙ ΣΕ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ…(;!)

Έχω μια λόξα, που… ίσως να αγγίζει την τρέλα!

Φωτογραφίζω, χρόνια τώρα στη σειρά, τα συνθήματα στους τοίχους της Αθήνας.

Όποιο μου βγει μπροστά.

Ανεξαρτήτως περιεχομένου, τρόπου γραφής, χρώματος, επιφάνειας, χώρου...

Δεν κάνω καμιά διάκριση.

Γράφω, συνήθως, κάτω από το κάθε φωτογραφισμένο σύνθημα, ένα μικρό σχόλιο.

Σύντομο.

Φυσικά, με κάποια λογική.

Σας παρουσιάζω μερικά συνθήματα:

«Κοινωνική εξέγερση - η μόνη λύση», «Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες», «Το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης», «Αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι», «Νοιάσου για την τάξη σου, όχι για την πάρτη σου!» «Πάρτε πίσω τα κλεμμένα!»…

Ανεβαίνει περισσότερο ο θυμός, ο σφυγμός, η αγανάκτηση των γραφιάδων στα παρακάτω συνθήματα:

«Οι ιδέες δεν σκοτώνονται με σφαίρες», «Αλήτες, λέρες, αλητοπατέρες», «Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει», «Φτωχοί στα όπλα!», «Λαέ στα όπλα!»…

Γραμμένα συνθήματα στα πεταχτά… Υπό την πίεση του φόβου και του τρόμου. Μην τους δει μάτι αστυνομικού και βρουν το μπελά τους...

Ενώ βάζω κάτω τα συνθήματα - με ταξικό, συστημικό, κοινωνικό, πολιτικό... περιεχόμενο και τα περιεργάζομαι, σκέπτομαι βαθιά και μονολογώ:

Τι διάολο τρόπος έκφρασης είναι αυτός;!

Τι επιλογή τάχα;!   

Να κάθεσαι και να γράφεις με μαρκαδόρο, με σπρέι... τη σκέψη σου πάνω σε ντουβάρι! Τη διαμαρτυρία σου πάνω σε αρχαία μάρμαρα…!

Να εκτονώνεις το θυμό σου καταστρέφοντας πολύτιμα έργα τέχνης…!

Επειδή δεν σου αρέσει το σύστημα, να τα βάζεις με τ' άγαλμα του Παλαμά!

Ρίχνοντας χρώματα πάνω του, σπόντας με σφυρί τη μύτη του…

Όταν υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι... να εκφραστείς…(;!)

Αυτό τον «σύγχρονο» τρόπο - μόδα πια - δεν μπορώ να τον αντιληφθώ…

Τον αποκαλώ ανεπιφύλακτα βανδαλισμό, βαρβαρότητα, τραμπουκισμό...

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

08/08/2014