Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

(Στιγμιότυπο)

Τον συναντάς και τώρα, περίπου στα 80 του,

να διασχίζει ένα στενό σοκάκι, να σταματάει μπροστά σε μια εξώπορτα με σκαλιστή πέτρα, στον Κάτω Μαχαλά,

να την ανοίγει αθόρυβα και να μπαίνει μέσα.

Δίνει ειδικά μαθήματα σ’ έναν μαθητή.

Ο Γιάννης Ζιακός, φαντάζομαι είναι ο αντάξιος εκπρόσωπος όλων εκείνων των  εκπαιδευτικών μου - της παλιάς στρατιάς - που με πήραν από το χέρι και με συνόδεψαν στον όμορφο, ανηφορικό δρόμο της μάθησης.

Δάσκαλοι, οι οποίοι, βασικά, μου δίδαξαν με περίσσια υπομονή την υπομονή.

Το άλφα και το ωμέγα του αλφάβητου. Συνάμα κι όλης της ταραγμένης μου ζωής.

Σ’ όλους αυτούς, και τους ευχαριστώ, χρωστάω αυτό που είμαι.

Θυμάμαι ένα περιστατικό.

Σας το αφηγούμαι ατόφιο, ακριβώς όπως συνέβη:

…Εκείνο το απόγευμα, σύσσωμη όλη η τρίτη τάξη Δημοτικού, πετάξαμε τις τσάντες σε μια άκρη του γηπέδου και μπήκαμε ως το νύχτωμα στο πολύωρο παιχνίδι.

Η μέρα αν ήταν διπλή, εκεί θα παραμέναμε.

Θα φυτρώναμε στο γήπεδο…

Λιώμα από την κούραση - ορισμένοι, δεν το αμφισβητώ, το βράδυ πλάγιασαν στο κρεβάτι άπλυτοι και νηστικοί - την επόμενη τι μάθημα να κάναμε…(;!)

Αφού δεν έπιασε βιβλίο στο χέρι κανείς…

Σήκωσε με τη σειρά αρκετούς μαθητές ο δάσκαλος στο μάθημα, αλλά κανένας δεν του απάντησε.

Όταν βρήκε απροετοίμαστο ακόμα και τον αριστούχο μαθητή - που τον θεωρούσε τέλειο καθρέφτη του δάσκαλου, του εαυτού του, τότε του την έδωσε.

Ενώ πήρε όλη την ενοχή πάνω του, αφού δεν ήξερε τι ακριβώς είχε προηγηθεί, άρχισε να τραβάει δυνατά τα σγουρά, πυκνά μαλλιά του και να λέει φωναχτά:

«Τι ήταν αυτό που έπαθα! Δεν μου είχε ξανασυμβεί ποτέ άλλοτε στη ζωή μου…! Χθες να μην μπορέσω να σας παραδώσω καλά το μάθημα…!».

Μιλάμε για ευθύνη, για πάθος, για μεράκι, για ευαισθησία πρώην δάσκαλου…!

Για συνείδηση...

Συνείδηση από τη μια μεριά, ταχτικός έλεγχος, από την άλλη, ήταν το πακέτο που έσπρωχνε την παιδεία μπρος...

Σήμερα, σε καιρό δημοκρατίας, ούτε ατομική ευθύνη υπάρχει, ούτε τακτικός έλεγχος γίνεται.

Ελάχιστοι είναι οι παλιοί δάσκαλοι, που κρατούν ακόμα ζωντανή την παιδεία.

Αν βγουν στη σύνταξη κι αυτοί, τότε θα την πάρει εντελώς το ποτάμι.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

20/08/2014