ΑΠΕΝΑΝΤΙ

(Ρίχνω μια ιδέα)

Ένα κόμμα ιδρύεται από πρόσωπα που έχουν συγκεκριμένο στόχο και καλή διάθεση. Όμως, στην πορεία, καπιστρώνεται.

Το καπηλεύονται ορισμένοι, που παλεύουν να πετύχουν προσωπικά.  

Όλα περιστρέφονται γύρω από τα προσωπικά συμφέροντα και χρεώνονται στην δόλια Πατρίδα,

              στη Σημαία,

                                    στο Έθνος…

Καταφέρνουν, με πρόσχημα τ’ αριστερό και δεξιό «ιδεολογικό» πιστεύω, τη διάσπασή του κοσμάκη.

Χωρίζουν σκοπίμως τον κόσμο, που έχει σχεδόν ίδια βασικά ιδανικά, σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Με πρώτιστο σκοπό: την αλληλοεξόντωση. 

Οι πατριδοκάπηλοι βουτάν την Πατρίδα από το λαιμό, τη βάζουν μπροστά, σαν ασπίδα, παίρνουν στα χέρια την Εθνική σημαία  και την ανεμίζουν δυνατά.

Για να πείσουν ότι  αγωνίζονται για τα «εθνικά ιδεώδη».

Για όλους μας.

Αποδείχτηκε - χειροπιαστά - ότι, κόμμα που κυβερνά, κάνει το αντίθετο.

Προσφέρει ότι επιθυμούν μόνο στους «πρωταγωνιστές» του, στο ταράφι τους.

Τη μεγάλη στρατιά, την τρέφει μόνο ελπίδα.

Στην Ελλάδα τα κόμματα εξουσίας - ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - έκαναν εθνικό έγκλημα. Οικοδόμησαν, από κοινού, τον ουρανοξύστη του ελληνικού χρέους.

Τα δύο μαζί - να μην είμαστε παιδιά της λησμονιάς, να μην ξεχνάμε εύκολα - είναι και οι νεκροθάφτες μας.

Ελιά, όλο πίκρα και χωρίς κουκούτσι, Ποτάμι, που να μας πάρει, Γέφυρα - πασαρέλα που ταρακουνιέται… Καμένος, Καμίνης, που καίνε πατώκορφα την Πατρίδα τους, Πικραμένος, Βαρεμένος, Σαμαράς, Πεταλωτής…,  ξετσίπωτος Τσίπρας, κόκκινα κομμούνια του παρελθόντος  και του μέλλοντος…

Τίποτε δεν μας εκπροσωπεί πολιτικά σ’ ετούτον τόπο σαν Βορειοηπειρώτες.

Καλύτερα να μείνουμε μόνοι μας. Να καθίσουμε απέναντί τους. Να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε, να ελπίσουμε…

Να σωθούμε.

Μαζί τους, μέσα τους, θα αφομοιωθούμε.

Θα χαθούμε.

Είναι το μόνο σίγουρο.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

06/08/2014