Περίεργη η συνάντηση με τον Αλέξανδρο
Μπάμπη, από την Παλάσσα της Χιμάρας.
Πέσαμε πάνω στην περίπτωση.
Σ' ένα μείγμα:
Από ζωγράφο, γλύπτη, πεζογράφο, ποιητή,
κριτικό, αισθητικό και… βάλε.
Σου λέει ο Αλέξανδρος:
- Άμα γράφεις, μπορείς και να
ζωγραφίσεις, και να τραγουδήσεις, και να λογοκρίνεις… Έχεις το δαιμόνιο μέσα
σου… Απλά, στη ζωή σου, επέλεξες να ασχοληθείς μόνο μ’ ένα πράγμα… Για να το
κάνεις καλύτερα.
Αφού τον βρίσκεις πολυάσχολο, πολυτεχνίτη τον Αλέξανδρο, νομίζεις ότι όλα σ' αυτόν θα τα βρεις μισά.
Όμως, δεν είναι έτσι.
Σε πίνακα, σε προτομή, σε διήγημα, σε
άποψη για ένα καλλιτέχνημα…, πέφτεις πάνω σε υψηλή ποιοτικά.
Και… μένεις… άφωνος.
Είναι βαθύς σ' ό,τι λέει, σ' ό,τι κάνει.
Ένα παράδειγμα:
Δείτε προσεχτικά, στην εικόνα το γλυπτό
του Αλέξανδρου, που φέρει τον τίτλο: «Να περπατάς χωρίς κεφάλι».
Παρουσιάζει τον σημερινό μας άνθρωπο με
κομμένο το κεφάλι. Έβαλε το κεφάλι του χάμω και το χτυπάει με την μαγκούρα. Το
κλωτσάει με το πόδι του.
Η ιδέα είναι:
Το σημερινό καθεστώς τον άνθρωπο, δηλαδή
εμάς, όλους μας, μας θέλει χωρίς κεφάλι.
Χωρίς σκέψη.
Τούτη τη στιγμή, που έχουμε περισσότερο
ανάγκη από την ποιότητα της σκέψης.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
26/11/2013
(Οι φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου