Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΝΟΡΟ

Σιγά - σιγά σφίγγει ο κλοιός. Το σχοινί γύρω από το λαιμό μας… Ολοφάνερος ο σκοπός. Με τη διοικητική διαίρεση η Αλβανική Κυβέρνηση επιχειρεί σταδιακά  να μας σβήσει από το χάρτη…

Πρώτα επιλέξαμε μόνοι μας την εξαφάνισή μας, μέσω της εγκατάλειψης της γενέθλιας γης. Πήραμε το σακάκι ο καθένας μας, ξεχωριστά και φύγαμε.

Χωρίς να μας πει ο πολιτικός μας φορέας κι ούτε η μάνα μας Πατρίδα:

«Ρε κόσμε πού πάτε; Μην φύγετε! Θα βρούμε τρόπο να επιβιώσετε στον τόπο σας!».

Δεν είναι νέα, είναι παλιά η αλβανική ταχτική. Πότε καμουφλαρισμένη, πότε ολοφάνερη.

…Θυμηθείτε στο πρώην σύστημα πώς μας ανάγκαζαν να αλλάξουμε δια της βίας τα ονόματα των παιδιών μας στο Μαιευτήριο.

Μας σκόρπιζαν παντού σε όλη τη χώρα, για να μας έχαναν τη σπορά.
Μας μείωναν τις ώρες διδασκαλίας στη μητρική.

Μας «έκοβαν» σιγά - σιγά τη γλώσσα…

Τώρα επιχειρούν να μας δώσουν την χαριστική βολή.

Ποια δικαιώματα ζητάει ο κάθε Βενιζέλος να μας σεβαστεί η Αλβανία, όταν η κυβέρνησή του μας αφαιρεί δικαιώματα;! Κόβει τη σύνταξη του ΟΓΑ στην τρίτη ηλικία κι αδειάζει συνειδητά τον τόπο μας;!

Σ’ έναν καιρό που η Ελλάδα, για τους Βορειοηπειρώτες, θα έπρεπε να είχε ειδικό καθεστώς προστασίας!

Από ποια κυβέρνηση ζητάει δικαιώματα ο κάθε Ντούλες, όταν η Ομόνοια - ΚΕΑΔ είναι Κυβέρνηση. Αντιπρόεδρος Αλβανικού Κοινοβουλίου ο ίδιος και διορισμένα τρία δικά μας πρόσωπα Υφυπουργοί;!

Με δικό μας Αλβανό Πρόξενο στα Γιάννενα, με Μορφωτικό Ακόλουθο και Πρώτο Γραμματέα στην Αλβανική Πρεσβεία στην Αθήνα μέχρι χθες;!

Με δικά μας παιδιά βουλευτές σε Αλβανικά Κόμματα …

Με δύο κόμματα, ΚΕΑΔ και ΜΕΓΚΑ, σε διάσταση, σε διάσπαση και αλληλοσπαραγμό …

Με έπαρχους που πουλάν τη γη και δεν αντιστέκονται σε καμιά προσβολή.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, που η Αλβανική Κυβέρνηση κάνει του κεφαλιού της, για την νέα διοικητική διαίρεση, καθήκον του ΚΕΑΔ είναι να αποχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό και οι βουλευτές ελληνικής καταγωγής σε αλβανικά κόμματα, να παραιτηθούν.

Είναι, πραγματικά, δυστυχία να ζεις πάνω σε σύνορο.

Να είσαι Μειονοτικός.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
25/07/2014 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...