Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΝΟΡΟ

Σιγά - σιγά σφίγγει ο κλοιός. Το σχοινί γύρω από το λαιμό μας… Ολοφάνερος ο σκοπός. Με τη διοικητική διαίρεση η Αλβανική Κυβέρνηση επιχειρεί σταδιακά  να μας σβήσει από το χάρτη…

Πρώτα επιλέξαμε μόνοι μας την εξαφάνισή μας, μέσω της εγκατάλειψης της γενέθλιας γης. Πήραμε το σακάκι ο καθένας μας, ξεχωριστά και φύγαμε.

Χωρίς να μας πει ο πολιτικός μας φορέας κι ούτε η μάνα μας Πατρίδα:

«Ρε κόσμε πού πάτε; Μην φύγετε! Θα βρούμε τρόπο να επιβιώσετε στον τόπο σας!».

Δεν είναι νέα, είναι παλιά η αλβανική ταχτική. Πότε καμουφλαρισμένη, πότε ολοφάνερη.

…Θυμηθείτε στο πρώην σύστημα πώς μας ανάγκαζαν να αλλάξουμε δια της βίας τα ονόματα των παιδιών μας στο Μαιευτήριο.

Μας σκόρπιζαν παντού σε όλη τη χώρα, για να μας έχαναν τη σπορά.
Μας μείωναν τις ώρες διδασκαλίας στη μητρική.

Μας «έκοβαν» σιγά - σιγά τη γλώσσα…

Τώρα επιχειρούν να μας δώσουν την χαριστική βολή.

Ποια δικαιώματα ζητάει ο κάθε Βενιζέλος να μας σεβαστεί η Αλβανία, όταν η κυβέρνησή του μας αφαιρεί δικαιώματα;! Κόβει τη σύνταξη του ΟΓΑ στην τρίτη ηλικία κι αδειάζει συνειδητά τον τόπο μας;!

Σ’ έναν καιρό που η Ελλάδα, για τους Βορειοηπειρώτες, θα έπρεπε να είχε ειδικό καθεστώς προστασίας!

Από ποια κυβέρνηση ζητάει δικαιώματα ο κάθε Ντούλες, όταν η Ομόνοια - ΚΕΑΔ είναι Κυβέρνηση. Αντιπρόεδρος Αλβανικού Κοινοβουλίου ο ίδιος και διορισμένα τρία δικά μας πρόσωπα Υφυπουργοί;!

Με δικό μας Αλβανό Πρόξενο στα Γιάννενα, με Μορφωτικό Ακόλουθο και Πρώτο Γραμματέα στην Αλβανική Πρεσβεία στην Αθήνα μέχρι χθες;!

Με δικά μας παιδιά βουλευτές σε Αλβανικά Κόμματα …

Με δύο κόμματα, ΚΕΑΔ και ΜΕΓΚΑ, σε διάσταση, σε διάσπαση και αλληλοσπαραγμό …

Με έπαρχους που πουλάν τη γη και δεν αντιστέκονται σε καμιά προσβολή.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, που η Αλβανική Κυβέρνηση κάνει του κεφαλιού της, για την νέα διοικητική διαίρεση, καθήκον του ΚΕΑΔ είναι να αποχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό και οι βουλευτές ελληνικής καταγωγής σε αλβανικά κόμματα, να παραιτηθούν.

Είναι, πραγματικά, δυστυχία να ζεις πάνω σε σύνορο.

Να είσαι Μειονοτικός.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
25/07/2014 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017