Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΠΕΡΙΣΣΙΑ ΑΓΑΠΗ ΤΙΜΩΡΕΙ

 Είναι ασυνήθιστο το περιστατικό, που θα σας αφηγηθώ. 

Προσωπικά το εκτιμώ σαν σπάνιο κοινωνικό θέμα

Με πείραξε βαθιά, πέρασε αυθόρμητα μέσα στο πετσί μου.

Στη συνείδησή μου.

Δεν χρονοτριβώ. Σας το εξιστορώ ατόφιο αμέσως:

Η Άρτεμη - η συγχωριανή μου - έπιασε δουλειά όταν όλα τ’ άλλα μέλη της οικογένειάς της λιαζόταν στον ήλιο. Είχαν πληγεί απ’ την ανεργία.  

Μέσα στην έντονη κρίση, μπήκε στο σπίτι της η μεγάλη χαρά. Της χαμογέλασε - όπως λέμε - η τύχη.

Η απασχόλησή της ήταν να φροντίσει το μωρό ενός βολεμένου ζευγαριού στο Κολωνάκι.

Η συμφωνία - μεταξύ των γονέων και της ίδιας - στηριζόταν πάνω σε δύο βασικούς πυλώνες: Τη συνέπεια στο ωράριο και την άψογη φροντίδα προς το μωρό.

Αν της περίσσευε χρόνος, να έκανε και κανένα συμμάζεμα του σπιτιού…

Τονίστηκε ξεκάθαρα ότι η φροντίδα της νταντάς προς τη Νεφέλη θα είναι μητρική.

Μα… έτσι κι αλλιώς η Άρτεμη το ίδιο και καλύτερα θα έπραττε. Γιατί είναι ευαίσθητη μητέρα.

Για τα παιδιά πονάει η ψυχή της. 

Το έπλενε το μωρό, το τάιζε, το κοίμιζε με χάδια και κανάκια…, με παραμύθια ή νανουριστά τραγούδια…

Της έκανε όλα τα κέφια της Νεφέλης. Τη λάτρευε πραγματικά.

Κι η χαριτωμένη μικρούλα, της το ανταπόδιδε με χαμόγελα, με σκιρτήματα…, με την αθώα αγάπη της.  

Έφευγαν οι γονείς από το σπίτι, πήγαιναν στις δουλειές τους με το μυαλό κλειδωμένο, με το κεφάλι τους ήσυχο…

Τα βράδια, όταν η Άρτεμη ετοιμάζονταν να πάει στο σπίτι της, το μωρό ριχνόταν στην αγκαλιά της και δεν έλεγε να ξεκολλήσει από πάνω της.  

Περνούσαν οι μέρες, οι μήνες κι η αγάπη της νταντάς για το μωρό κι αντιστρόφως μεγάλωνε απερίγραπτα.

Η μάνα αντί να χαιρόταν, να θαύμαζε αυτή τη μεγάλη αγάπη, άρχισε να ζηλεύει νοσηρά. Διαφωνούσε με το γεγονός, που η Νεφέλη αγαπούσε περισσότερο τη νταντά, παρά την ίδια.

Την τρέλαινε ακόμα και η ιδέα.

Η ζήλια έφτασε στ’ αποκορύφωμα όταν η αφεντικίνα ένα Σαββατόβραδο, προσφέρει στη νταντά τον τελευταίο μισθό και την αποχαιρετάει ψυχρά για πάντα.

Την παύει από τη δουλειά.

- Από βδομάδα - της λέει, δεν θα έρθεις πια. - Σου είπα να τη φροντίσεις την μικρή, όχι να την ξεμυαλίσεις…

Κρίμα που εμπιστεύτηκα την κόρη μου σε σένα!!!

Για να διώξει η αφεντικίνα την Άρτεμη από τη δουλειά, δεν στηρίχτηκε σε ατέλειες και λάθη, αλλά στην περίσσια αγάπη νταντάς προς το παιδί …

Είναι να τρελαθείς…!!!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

22/07/2014

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...