Είμαι στο χωριό. Ανασαίνω ελεύθερα, αλλά αγαναχτώ και πονώ
πολύ.
Τέτοια αδιαφορία για το ηλεκτρικό, που φεύγει κι έρχεται σαν
να κοροϊδεύουν τη Δρόπολη, όλη τη Μειονότητα, δεν μπορεί να σου τη χωρέσει ο
νους.
Η κάθοδος στο χωριό, σου βγαίνει από τη μύτη…
Χάλι μεγάλο, κατάσταση ανυπόφορη, τραγική, μέσα στον Ιούνιο.
Όλος ο κόσμος είναι σε διαμάχη με το νοσηρό αλβανικό κράτος,
που διαρκώς επιβάλλει πειθαρχεία πληρωμής σε καλοπληρωτή.
Πρόεδροι χωριών, έπαρχοι, βουλευτές, εθνική οργάνωση,
κόμματα… σε απόλυτη αδράνεια, σε αναμονή.
Σε ύπνο βαρύ …
Τα πόστα..., για να βολευτούν, να πετύχουν τα
προσωπικά τους, τα κυνηγούν, τ' αρέσουν. Την αντίσταση, τη διεκδίκηση… για
επίλυση σοβαρών ζητημάτων, καθόλου.
Όλα αυτά τα σοβαρά…, το ηλεκτρικό τώρα επίκαιρο..., τ' αφήνουν τέμπλα. Γιατί έχουν κόστος,
θέλουν θυσία, είναι μεγάλο ρίσκο γι’ αυτούς…
Πρέπει να τα βάλουν με το κράτος και δεν το επιθυμούν. Ίσως και να το φοβούνται...
Από το ηλεκτρικό, που παραμελούμε, το οποίο είναι τεράστιο
ζήτημα, επειδή σε σπρώχνει στη φυγή, σου κόβει την ελπίδα επιστροφής, ξεκινάει πρακτικά αμέσως τώρα ο αγώνας μας.
Το περίεργο είναι ότι όλοι ετούτοι, που μας κυβερνούν - σαν
Μειονότητα - διατηρούν μια ζωή με την ψήφο μας, την κορυφή. Την καθοδήγηση.
Να τους χαιρόμαστε, όπου είστε - στην μικρή μας υπέροχη
Πατρίδα ή εκτός της - καλοί μου συντοπίτες!
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
10/06/2014
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου