ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΟΡΦΑΝΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Σε όλη τη δύσκολη διαδρομή, για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, η διαδικασία σε αστυνομικό τμήμα της συνοικίας, για την έκδοση της αρχικής αστυνομικής ταυτότητας, μέχρι χθες ήταν εύκολη.

Μέσα σε λίγη ώρα, έλυνες το πρόβλημα. Χαλάρωνες από το μεγάλο πολυετή άγχος και πήγαινες σπίτι σου.

Δυσκόλεψαν πια τα πράγματα. Αγρίεψε η κατάσταση. Φάρδυνε και βάθυνε αρκετά το χαντάκι και σε αυτή τη διαδικασία.

Για να μην το προσπερνάς εύκολα.

Κι ούτε να βρίσκεις άλλο μονοπάτι.

Από μία επίσκεψη, που έκανες στην αστυνομία κι έλυνες το πρόβλημα, τώρα θα κάνεις δύο και να δούμε αν τελειώσεις…

Η πρώτη επίσκεψη είναι απλά για συμπλήρωση της αίτησης.

Δεν πας πια με ένα - δύο επίσημα έγγραφα στο χέρι. Αλλά με καλά οργανωμένο φάκελο.

Βασικά περνάς πάλι σε κόσκινο.

Μάλιστα σε πιο ψιλό.

Στο δεύτερο σημείο των δικαιολογητικών, που πρέπει να παρουσιάσεις στην αστυνομία, για την έκδοση της ελληνικής ταυτότητας, με έντονα μαύρα γράμματα διαβάζεις:

«Η Υπηρεσία μας προβαίνει σε υποχρεωτική αυτεπάγγελτη αναζήτηση, ύστερα από αίτηση του ενδιαφερόμενου και δεν γίνεται δεκτό κανένα πιστοποιητικό που προέρχεται από τα Κ.Ε.Π. ή το Δήμο».

Να το ξανά το καρτέρι.

Για να χαλαρώσω, πάω σε φίλο στενό να πω τον πόνο μου. Αλλού πού ν’  απευθυνθώ;!

Να πάω να φωνάξω σε βουνό;

Δεν με ακούει!

Αφού μ’ άκουσε προσεκτικά κάθεται και μου λέει κι αυτός τον δικό του πόνο.

Όσα, λοιπόν, με ακρίβεια περιγράφω παρακάτω:

«Βάζεις, φίλε μου, πρώτα τον τίτλο: «Το παράπονο ενός ορφανού παιδιού». Κι έπειτα άκουσέ με με υπομονή και σημείωσε: Κατάκτηση της ελληνικής ιθαγένειας με αίτηση πολιτογράφησης αλλοδαπού.

Τι είναι αυτό;! Πώς να το χωνέψεις! Ο χαρακτηρισμός «αλλοδαπός» και η «αίτηση πολιτογράφησης» που κάνεις, είναι δύο απαράδεκτες έννοιες και πράξεις.  

Η απογραφή του πληθυσμού από τους Τούρκους κατακτητές, κατά την περίοδο 1431 - 1520, λέει ξεκάθαρα την ελληνικότητα του πληθυσμού των χωριών μας στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου. Σε συνέχεια, γεωγράφοι και ιστοριογράφοι, τον 17^ο - 18^ο - 19^ο…αιώνα, τα ίδια ξανά περιγράφουν. Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, το ίδιο μας βρήκαν. Οι κυβερνήσεις του Ζώγκου και το δικτατορικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζια, μας αναγνώριζαν σαν Έλληνες…

Ερχόμαστε εδώ στην Ελλάδα, την Πατρίδα μας κι η μάνα μας αγνοεί. Δεν μας αναγνωρίζει για παιδιά της;!

Κοίτα τι αντίθεση!».

Πρόσφατα έγινε μιαν κίνηση συγνώμης. Στην διαδικασία για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας αποφασίστηκε να μην εντάσσεται πια σε ορκωμοσία ο βορειοηπειρώτης. 

Αργά.., αλλά τουλάχιστον το αντιλήφθηκαν το λάθος κι αποφεύχθηκε το διπλό βάφτισμα.

Μακάρι, σε συνέχεια, να αναθεωρηθούν κι άλλα άθλια λάθη. Που μας μαχαιρώνουν, μας σκοτώνουν! Μας σπρώχνουν στο γκρεμό!

Μακάρι!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

09/05/2014