ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΟΥΝΑΓΕ

(Ένα μήνυμα προς ορισμένους φίλους και γνωστούς σε πρόθυρα εκλογών)

Κρίμα!

Νόμιζα ότι ορισμένα μυαλά ήταν ανοιχτά και ελεύθερα. Κι ότι κοιτούσαν μακριά.

Είχα κάνει λάθος εκτίμηση.

Είναι εγκλωβισμένα, εξαρτημένα και κοιτάν μέχρι τη μύτη τους κι αυτά.

Ούτε τρίχα παραπέρα.

Κοιτάν κατάματα μόνο τα κόμματα. Τον τραπεζικό λογαριασμό τους. Το κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι τους.

Όλα κινούνται πάνω στα προσωπικά συμφέροντα. Τίποτε εκτός τους.

Το χαμηλό επίπεδό μας είναι ολοφάνερο. Δεν κρύβεται ο ουρανός με τον κόσκινο.

Αυτοί είμαστε, αυτά κάνουμε, τον κακό μας τον καιρό πετυχαίνουμε. Βράζουμε όλοι μέσα στο κακό ζουμί μας.

Μας έχουν βάλει - κυρίως τα κόμματα εξουσίας - το χαλκά και μας τραβάνε από τη μύτη. Μας οδηγούν στα λανθασμένα μονοπάτια τους. Κι εμείς τυφλά τ' ακολουθούμε.

Αυτά που τραβάμε χρόνια στη σειρά κι έχουμε και συνέχεια, δεν είναι ενοχή - λάθη άλλων, μα του ξερού μας κούτελου. Της δικής μας λανθασμένης επιλογής.

Εμείς έχουμε παραδοθεί. Έχουμε τελειώσει …

Τη διαχείριση των τυχών μας τη δώσαμε σε χέρια άλλων.

Αφήσαμε τον υπέροχο τόπο μας, τη μικρή μας Πατρίδα - ανεκτίμητο θησαυρό - και φτάσαμε να σκοτωθούμε για καμιά ιδέα, για κανένα όραμα, για κανένα ιδανικό, για τίποτε σοβαρό στις μεγάλες πόλεις της μητέρας Πατρίδας που παρατάει τέκνα διαρκώς.

Μας έβαλαν, τον έναν απέναντι στον άλλο και πετροβολούμαστε. Βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.

Τα κατάφεραν, με τις ιδεολογίες μας κατακερμάτισαν, για να μην ενωθούμε πια ποτέ. Να μην έχουμε κοινό, δικό μας στόχο, αλλά το διεφθαρμένο στόχο τους.

Όλα τα πέτυχαν με τα δικά μας μέσα στο ακέραιο.

Μας κινητοποιούν, δίνουν εντολές, υπόσχονται προεκλογικά, πουλάνε αγάπη με το φόρτωμα, για να μην πάει χαμένη καμιά ψήφος Βορειοηπειρώτη. Τους υποψηφίους μας, τους έκαναν χειρότερους κι από τον ίδιο τον εαυτό τους.

…Μας κουβάλησαν εδώ - αν θα μας ήθελαν εκεί θα μας βοηθούσαν - μας ένταξαν στα κόμματα και στην κοινωνία τους - στην Αλβανία, μας συμβουλεύουν να στηρίζουμε μόνο ΚΕΑΔ - και τώρα μας έβαλαν και το σπίρτο.

Έβαλαν φωτιά σε καλαμιά, που δεν σβήνει με τίποτε…

Εδώ, αν τ' αντιληφθήκαμε καλά, κλείνει και η ιστορία μας...

Κρίμα!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

24/05/2014