 |
| Κόβοντας κοφτό σε χειρόμυλο |
Είναι διάφορες
και διαφορετικές οι απόψεις, που εκφράζετε, καλοί μου φίλοι. Με αφορμή το
κείμενο μου: «Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ».
Χαίρομαι την πολυφωνία. Που είναι ελευθερία. Αλλιώς, θα ζούσαμε ξανά σε συνθήκες μονολιθικού συστήματος.
Κι άλλα πέτρινα χρόνια.
Όμως κάπου πρέπει και να συμφωνούμε. Γιατί η πλήρης ασυμφωνία, συχνά, αγγίζει την αναρχία. Η οποία μας βλάπτει σοβαρά.
Και προπάντων τη μικρή μας κοινωνία.
Να δούμε προσεχτικά και πρακτικά τα πράγματα. Για να μην μας δουν αυτά μετά. Και μας γελάσουν.
Η προσωπική μου σκέψη - όχι η κοινή λογική - που θα εκφραστεί με την ψήφο σ’ αυτές τις εκλογές, είναι ότι ο Βορειοηπειρώτης υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, είτε υποψήφιος ευρωβουλευτής, αφού κατεβαίνει για να βοηθήσει τα εκεί, στον τόπο μας, λίγα κλωνάρια που πρασινίζουν ακόμα και τους ανθρώπους μας εδώ, που ταλαιπωρούνται χρόνια τώρα, να δηλώνει την καταγωγή του.
Πού είναι το κακό;
Αυτό, προσωπικά, το θεωρώ αυτονόητο. Και δεν χωρεί καμιά συζήτηση.
Εδώ, στην πατρίδα μας, δεν ήρθαμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο. Μα να φωνάζουμε ελεύθερα και να καμαρώνουμε περισσότερο την καταγωγή μας.
Διαφορετικά πάει περίπατο. Κλείνει η υπόθεση. Κι ούτε ζημιά ούτε γάτα.
Ήρεμα, να δούμε πιο κάτω το άλλο πρόβλημα. Που είναι κι αυτό απλό.
Ερωτήματα απευθύνουμε. Στηριγμένα σε λογική απλού πολίτη: Αφού κυβερνήσεις, κόμματα… μας κατατάσσουν - με τις πράξεις τους - σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας - βλέπε απόδοση της ιθαγένειας μαζί με αλλοδαπούς λογής - λογιών χρωμάτων, μαχαίρωμα της σύνταξης του ΟΓΑ σε υπερήλικες με ελληνική ταυτότητα, που σε κατοχυρώνει με ίσια δικαιώματα με τους Ελλαδίτες, κλπ, κλπ, εσύ τώρα τι κάνεις;
Μπαίνεις μέσα στο παιχνίδι των κομμάτων ή κάθεσαι απέναντι;
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι: Κάθεσαι απέναντι. Για να πιέσεις.
Μέσα ήσουν.
Είσαι και τώρα - βλέπε Πύρρο Δήμα, διάφορα δικά μας πρόσωπα σε κομματικές δομές, φανατικούς υποστηριχτές πολιτικών που καταστρέψανε την ομορφότερη χώρα στον κόσμο -.
Και δεν κάνεις απολύτως τίποτε. Γιατί κανείς δεν σε αφουγκράζεται. Δεν σε υπολογίζει…
Αν οι δικοί μας υποψήφιοι κάθονταν και αποφάσιζαν από κοινού, πχ, να στηρίξουν με την υποψηφιότητά τους τα κόμματά τους, με προεκλογικό αντάλλαγμα την επίλυση καυτών ζητημάτων μας, είναι κακό;
Δεν το βλέπω!
Παρόλο που το πουλί αυτό, νομίζω, πέταξε.
Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει. Τρώει τα μούτρα του.
Εμείς πάντα βιαστήκαμε. Ή ξεγελαστήκαμε. Ή βάλαμε το προσωπικό συμφέρον πάνω από το κοινό....
Βλέπω, προς τα κει βαδίζουμε ξανά. Και λυπάμαι.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
13/04/2014
Χαίρομαι την πολυφωνία. Που είναι ελευθερία. Αλλιώς, θα ζούσαμε ξανά σε συνθήκες μονολιθικού συστήματος.
Κι άλλα πέτρινα χρόνια.
Όμως κάπου πρέπει και να συμφωνούμε. Γιατί η πλήρης ασυμφωνία, συχνά, αγγίζει την αναρχία. Η οποία μας βλάπτει σοβαρά.
Και προπάντων τη μικρή μας κοινωνία.
Να δούμε προσεχτικά και πρακτικά τα πράγματα. Για να μην μας δουν αυτά μετά. Και μας γελάσουν.
Η προσωπική μου σκέψη - όχι η κοινή λογική - που θα εκφραστεί με την ψήφο σ’ αυτές τις εκλογές, είναι ότι ο Βορειοηπειρώτης υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, είτε υποψήφιος ευρωβουλευτής, αφού κατεβαίνει για να βοηθήσει τα εκεί, στον τόπο μας, λίγα κλωνάρια που πρασινίζουν ακόμα και τους ανθρώπους μας εδώ, που ταλαιπωρούνται χρόνια τώρα, να δηλώνει την καταγωγή του.
Πού είναι το κακό;
Αυτό, προσωπικά, το θεωρώ αυτονόητο. Και δεν χωρεί καμιά συζήτηση.
Εδώ, στην πατρίδα μας, δεν ήρθαμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο. Μα να φωνάζουμε ελεύθερα και να καμαρώνουμε περισσότερο την καταγωγή μας.
Διαφορετικά πάει περίπατο. Κλείνει η υπόθεση. Κι ούτε ζημιά ούτε γάτα.
Ήρεμα, να δούμε πιο κάτω το άλλο πρόβλημα. Που είναι κι αυτό απλό.
Ερωτήματα απευθύνουμε. Στηριγμένα σε λογική απλού πολίτη: Αφού κυβερνήσεις, κόμματα… μας κατατάσσουν - με τις πράξεις τους - σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας - βλέπε απόδοση της ιθαγένειας μαζί με αλλοδαπούς λογής - λογιών χρωμάτων, μαχαίρωμα της σύνταξης του ΟΓΑ σε υπερήλικες με ελληνική ταυτότητα, που σε κατοχυρώνει με ίσια δικαιώματα με τους Ελλαδίτες, κλπ, κλπ, εσύ τώρα τι κάνεις;
Μπαίνεις μέσα στο παιχνίδι των κομμάτων ή κάθεσαι απέναντι;
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι: Κάθεσαι απέναντι. Για να πιέσεις.
Μέσα ήσουν.
Είσαι και τώρα - βλέπε Πύρρο Δήμα, διάφορα δικά μας πρόσωπα σε κομματικές δομές, φανατικούς υποστηριχτές πολιτικών που καταστρέψανε την ομορφότερη χώρα στον κόσμο -.
Και δεν κάνεις απολύτως τίποτε. Γιατί κανείς δεν σε αφουγκράζεται. Δεν σε υπολογίζει…
Αν οι δικοί μας υποψήφιοι κάθονταν και αποφάσιζαν από κοινού, πχ, να στηρίξουν με την υποψηφιότητά τους τα κόμματά τους, με προεκλογικό αντάλλαγμα την επίλυση καυτών ζητημάτων μας, είναι κακό;
Δεν το βλέπω!
Παρόλο που το πουλί αυτό, νομίζω, πέταξε.
Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει. Τρώει τα μούτρα του.
Εμείς πάντα βιαστήκαμε. Ή ξεγελαστήκαμε. Ή βάλαμε το προσωπικό συμφέρον πάνω από το κοινό....
Βλέπω, προς τα κει βαδίζουμε ξανά. Και λυπάμαι.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
13/04/2014
(Η
φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου