Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΨΗΦΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΓΙΑ Ν’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

(Συντοπίτη μου, προσοχή στην κάλπη!)

Έγκαιρα ανέλαβα πρωτοβουλία να στηρίξω ορισμένους Βορειοηπειρώ-τες υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους: φίλους, γνωστούς, πρόσωπα ιδιαίτερης εκτίμησης. 

Που κάνουν αέρα στα πανιά των κομμάτων εξουσίας.

Στα κόμματα - δολοφόνους.

Στόχος μου να προβάλω ανθρώπινες και καθόλου κομματικές αξίες.

Πριν ξεκινήσω να ενεργήσω δυναμικά, τα βρήκα μπαστούνια!

Ο κόσμος μας - βουτηγμένος περισσότερο από ποτέ άλλοτε στην γενική κρίση, πνιγμένος από τη λιτότητα και εξοργισμένος από το μαχαίρωμα του επιδόματος/σύνταξης του ΟΓΑ από τους καλούς μας παππούδες - άθλια πράξη της Κυβέρνησης που αντιστοιχεί σε προσβολή, σε διάκριση από τους υπόλοιπους Έλληνες - με αποδοκίμασε σκληρά.

Δεν ξαναδοκίμασα. Δεν προσπάθησα πια να επηρεάσω.

Άφησα το Βορειοηπειρώτη ελεύθερο στην επιλογή του.

Γνωστό τι θα σκεφτεί μπροστά στην κάλπη.

Θα είναι επαλήθευση αυτών που περνάει στην καθημερινή του ζωή:

Θα είναι νωπή στο νου η ανεργία του, η πολύχρονη ταλαιπωρία του, η αδιαφορία των διαχρονικών κυβερνήσεων για την επίλυση των ζωτικών ζητημάτων του, οι τυχοδιώκτες που προσπαθούν να ωφεληθούν προσωπικά από τις φανφάρες και την «υπέρ ευαισθησία» Σαμαρά, με το άστοχο - άψυχο σλόγκαν και για τους Βορειοηπειρώτες… « παραμένοντας μέχρι τέλους Έλληνες τους αγαπάμε δυο φορές…».

Ας μας αγαπούσε μια φορά κι ας μας βοηθούσε έμπρακτα άλλη μια.

Θα μας αρκούσε.

Έπιασε το νόημα της πολιτικής αλητείας ο κόσμος μας. Με την ψήφο του - δυνατό όπλο αντίστασης στα χέρια του - θα απαντήσει μέσω κάλπης.

Δύο Κυριακές απανωτές.

Διδάχτηκε από τις φθορές του. Τις ταλαιπωρίες του. Την σταδιακή καταστροφή. Καταστάλαξε, λοιπόν, καλά στο πού θα βάλει το σταυρό προτίμησης!

Σίγουρα σε μικρά, άφθαρτα κόμματα και σε σεμνά παιδιά.

Έχει αποφασίσει πια.

Δεν θέλει συμβουλάτορες…


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

16/05/2014

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017